Op de fiets gestapt, na het bezoeken van de heerlijke Provençaalse markt. Ook nog even bij Mr. Michals langs geweest die een rondleiding gaf op zijn tentoonstelling, maar drie dagen achter elkaar Mr. Michals is teveel van het goede. ‘If you find the Buddha on your way, kill him.’ Dag Duane, vanaf nu ga ik het alleen doen! Nadat ik natuurlijk nog wel even mijn eigen boek in je postvak gelegd heb…
Het was fijn om even Arles uit te zijn en op de pedalen te trappen, op weg naar de Abbaye de Montmajour. In deze abdij net buiten Arles was het werk te zien van Lucien Clergue en Elgar Esser. Een groter verschil dan tussen deze twee mannen kun je bijna niet verzinnen in de benadering en uitwerking van een onderwerp. Waar Clergue bewust het risico opzoekt door een film twee keer te belichten in de camera om zo geloof, naakt en stierenvechten te vermengen in een spannende cocktail, zo gecontroleerd en beschouwend werkt Esser (een telg van de Becher-clan). Allebei de series deden het goed in de grote, koele abdij, maar vooral de serie van Clergue was erg goed geplaatst. Volgens hem is het vooral een ode aan de filmfotografie, waarbij alle fouten zichtbaar zijn en dus niets wordt verbloemd door digitale technieken. Soms pakten de combinaties verrassend goed uit en ontstond er een gelaagdheid in de foto die verder ging dan de dubbel belichte negatieven.
Al met al heb ik een erg goede week gehad, ik zet alles maar even op een rijtje:
– de herontdekking van Brian Griffin, ik was even vergeten hoe goed hij eigenlijk is en de ontdekking van Robert Depire.
– Dat gezegd hebbende: toch wel erg veel mannen op leeftijd in dit festival, er waren wel vrouwen (Nan Goldin, Roni Horn), maar dat kan beter. Meer vrouwen!
– Toch ook wel geweldig: Duane Michals. Ik snap helemaal de actie van Dutch-Doc (beetje flauw), maar het is gewoon verfrissend om iemand te horen die weet waar hij het over heeft en gaat staan voor zijn ideeën, in plaats van diplomatiek of politiek correct te zijn. En het blijft gewoon uniek en prachtig werk.
– Roni Horn, meer over te weten zien te komen. En vooral meer zien!
– De geweldige presentaties. Enorme ruimtes, prachtig opgebouwd en goed geprint.
– De enorme lange, kostbare projecten die fotografen nog steeds ondernemen, omdat ze een verhaal willen vertellen en zich niet laten stoppen door kredietcrisis, copyrightgedoe of andere belemmeringen. In dat opzicht is Arles echt een ode aan alle fotografen die jaren hebben gewerkt om hun werk over het voetlicht te brengen. Niet altijd mijn smaak of stijl, maar wat een toewijding en liefde!
– De leuke gesprekken en nabeschouwingen die je hebt met mensen waar je in Nederland nooit eens de tijd mee hebt om eens wat langer door te bomen.
– De fotoboekenhype is nog niet voorbij en zal ook nog wel even duren. Shit, ik ben met de trein, hoe krijg ik alles mee?!
– Het tragische lot van Nan Goldin. Mensen vechten om haar handtekening, maar ze worstelt zichtbaar met haar gezondheid (mild uitgedrukt) en zij vecht haar eigen strijd, wat niets met fotografie te maken heeft.
Vanavond ga ik nog naar de diashow van The Ballad of Sexual Dependency, een serie met een bijna magische aantrekkingskracht en betekenis. Zou ze toentertijd ooit gedacht hebben dat dit werk voor zo’n 3500 mensen getoond gaat worden in een provinciestadje in Frankrijk? Vast niet. Au revoir!
www.rencontres-arles.com
www.robphilip.com
—
Arles 2009: vrijdag 10 juli
Arles 2009: donderdag 9 juli
Arles 2009: woensdag 8 juli
Arles 2009: dinsdag 7 juli
Arles 2009: maandag 6 juli