De oorlogskinderen van Chim

Dat in 1947 Robert Capa en Henri Cartier-Bresson tot de oprichters behoorden van het illustere fotografenagentschap Magnum weet iedereen die ook maar enigszins bekend is met de geschiedenis van de fotografie. Minder bekend is dat George Rodger en Chim eveneens bij de stichting aan tafel zaten. Van die laatste, ook bekend als David Seymour en in 1911 als Dawid Szymin geboren in Warschau, is een tentoonstelling geopend in het New-Yorkse International Centre of Photography (ICP).

Chim fotografeerde in de jaren 30, 40 en 50 van de vorige eeuw tijdens veel grote gebeurtenissen, waarbij hij zich vaak richtte op de menselijke maat. Daarbinnen concentreerde hij zich veel op kinderen. Hij volgde de Spaanse Burgeroorlog en diende tijdens de Tweede Wereldoorlog in Amerikaanse krijgsdienst als fotograaf en vertaler. Net als Capa, die in 1954 omkwam toen hij in Vietnam op een mijn stapte, overleed Chim bij oorlogsgeweld. In 1956 schoot een Egyptische militair hem en collega Jean Roy dood, wrang genoeg tijdens een staakt-het-vuren.

De hedendaagse Magnum-fotograaf Peter van Agtmael schrijft op het blog Lens van de New York Times over de tweespalt in Chims foto’s van kinderen in oorlogsgebieden: ‘Sommigen zien het vast als sentimentaliteit, maar ik zie een verlangen naar onschuld dat niet zal worden hersteld, of misschien een bevestiging dat degenen die aan geweld zijn blootgesteld het later instandhouden.’

Lens: Chim: A Vivid Retrospective of Europe


Dit artikel is ook gepubliceerd op het Cultuurblog van Picturae