In 1907 springen twee koningszalmen tegen een rivierstroming in. Fotograaf Lilliën Gordon verwachtte hen al, ze staat klaar op de oever bij de Kenai kopermijn. Laag en wijdbeens torst het statief haar fotobox, mevrouw Gordon hurkt neer- en klikt. Beet.
We zijn in Alaska. De twee vissen verlieten zojuist de oceaan, sloegen samen de woeste rivier in om kuilen het grind te graven. Ze zitten vol ei. Met deze sprong van een halve seconde zijn ze voor eeuwig flying fishes. Tevens ontglippen beide vissen hiermee aan de anonimiteit, ze zijn voor altijd gekend en dus onsterfelijk. De achterste zalm mist daarbij nog net een paaltje… best jammer van de compositie.
Toch heeft Gordon het bij die ene visfoto gelaten. Was de vis op?
Daar hijgen de beren al in onze nekken… Keek Lilliën wel genoeg naar links- of rechts- tijdens haar opmerkelijke fotosessie? Of tuurde ze vanonder de zwarte doek slechts recht vooruit door de zoeker? Voor ter plekke levende beren geldt: vrijwel elke klauwslag is vis. Of fotograaf.
De witte letters dringen zich op. Welke barbaar schrijft er nu tekst op een foto… Plotseling verjaagt het copyrightstempel deze doodzonde en verdringt iedere beer, in ruil voor bewijs: fotograaf Lilliën Gordon overleefde gewoon. Het doorzwemmende duo stierf echter vlak na het leggen der eieren.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.