Op crowdfundingsite Voordekunst roepen Brigiet van den Berg (grafisch ontwerper), Nikki Brörmann (filosoof), Simone Engelen (fotograaf, filmmaker), Ola Lanko (fotograaf, kunstenaar) en Sterre Sprengers (beeldredacteur) op om de publicatie ED IT – the substantial system for photographic archive maintenance te steunen. Het is een uitgewerkt systeem om orde te scheppen in de chaotische overvloed van foto’s die op ons afkomt.
Het persbericht van de initiatiefnemers van ED meldt verder:
De publicatie geeft een volledige uitleg in zowel tekst als beeld van het systeem aan de hand van een case study, en daarnaast ruim dertig ontdekkingen die zij hebben opgedaan tijdens hun onderzoek over het hedendaagse gebruik van amateurfotografie.
ED from voordekunst on Vimeo.
In februari zijn ze dit project begonnen. Aanleiding hiervoor was de opdracht die Marloes Krijnen hen gaf, als onderdeel van de GKf Frits Gerritsenprijs 2013 die zij ontving voor al haar verdiensten voor de Nederlandse fotografie. Op Unseen zullen zij, als onderdeel van het thema Edit the World op vrijdag 27 september, hun publicatie presenteren en een korte lezing geven over het project.
ED is een editing systeem om in een aantal stappen tot een representatieve selectie van een privé digitaal fotoarchief te komen. Het is een handmatig proces uitgevoerd door de vijf leden van ED. De eigenaar van het archief is afwezig gedurende dit proces. Alle informatie over het archief (en de waarde van elementen als mensen, gebeurtenissen, vakanties en hobby’s) worden ontleent aan het kijken en analyseren van alle foto’s. Alle beelden worden uitgeprint, geanalyseerd, geclusterd, ingedeeld in overzichtelijke kaarten, om tot een allesomvattende selectie te komen. Zo maakten zij van een voorgaand archief, bestaande uit 3500 beelden, een selectie van 14 representatieve juweeltjes om in te lijsten.
Het doel van ED is om – nu fotografie haar democratisch hoogtepunt heeft bereikt (zoals Susan Sontag in haar boek On Photography uit 1977 al voorspelde) en iedereen met groot gemak zoveel foto’s kan maken als hij wil – een bewustwording te creëren hoe wij met al die foto’s om moeten gaan. Archieven groeien zo snel dat ze onoverzichtelijk en ontoegankelijk worden. ‘Door beelden weg te gooien, leren we te kiezen wat we belangrijk vinden. Zo kan fotografie een medium blijven waarin het uitblikt, namelijk momenten vastleggen, herinneringen oproepen en documenten van een tijd vormen.’
‘Bovendien’, zo vervolgt ED, ‘als we bewuster de keuze maken hoe en wat we wel of niet vastleggen (kan je de Eiffeltoren op een meer persoonlijke manier registeren, in plaats van het cliché beeld te maken als elke andere toerist), zullen we momenten anders gaan beleven en zullen de archieven die we aanleggen waardevoller worden.’