De Iraanse fotojournalist Ebrahim Noroozi fotografeert publieke ophangingen in Iran. Thomas Erdbrink, bureauchef van de New York Times in Teheran schrijft hier een artikel over waarin Noroozi uitlegt hoe het is om deze executies te fotograferen.
Ebrahim Noroozi: ‘Ik wil de werkelijkheid op een manier laten zien dat het je in het gezicht slaat en bedreigend is. Je kunt ervoor wegrennen, het verstoppen, negeren of zelfs accepteren, maar het is de realiteit.’
Executies zijn hele publieke gebeurtenissen in Iran. De overheid plaatst een hoge kraan op een centraal punt in de stad waar de misdaad heeft plaatsgevonden. Executie is de hoogste straf in de Iraanse wet, gebaseerd op de Islam, die de mogelijkheid geeft aan slachtoffers om vergelding te eisen, maar ook om slachtoffers te vergeven.
Noroozi, die in april dit jaar de World Press Photo 2012 de tweede prijs won in de categorie Hedendaagse Kwesties, werd eerst verboden deze publieke executies te fotograferen. Vorig jaar paste de Iranese overheid deze regel aan en sindsdien mogen de ophangingen gedocumenteerd worden.
Noroozi staat vaak tussen een grote groep journalisten, die zo veel mogelijk nieuws willen fotograferen. Hij fotografeert in zwart-wit het hele proces van de executie en neemt het publiek mee in stappen door de gebeurtenis. Hij ziet als journalist noodzaak om deze executies vast te leggen zodat er in de toekomst over gediscussieerd kan worden.
Ebrahim Noroozi: ‘Als journalist wil ik niet oordelen of het goed of fout is, maar ik walg van de gebeurtenis zelf’.
New York Times: Documenting Dead Sentences in Iran