Weggerukt uit de volle vaart. Een paar uur eerder koos de 3169 nog feilloos de juiste wissels, denderde met zijn roodgestookte ketel over de ijzeren staven en ontstak zijn lantaarns. Oranjegele lichtbundels sneden de duistere wereld aan, aaiden in het voorbijrazen over wegklappende seinborden.
Opgekropte stoom ontsnapte door de klep van zijn schorre fluit. Een laatste waarschuwing. Op 30 april 1911 zwikte de locomotief – op weg naar Washington – in de staat New York van zijn mechanische route. De goed geoliede wielveren gaven volop mee, waarop de zwartglimmende stoommachine vanaf een 12 meter hoge dijk door zijn eigen krachten naar beneden werd gesmeten. Het glasnegatief bleef gespaard.
Ineens ligt loc 3169 er als een groot gewond dier bij. De fotograaf gaf het bestofte en verwrongen stuk materie een ziel. De geportretteerde locomotief is schuldig en kwetsbaar geworden – daaromheen blijft het doodstil. Er is geen enkele denkbeeldige echo van de klap op de foto te zien. Het groepje mensen op de achtergrond maakt de 3169 nog eenzamer en schuldiger. Ons resten gevoelens van deemoed en medelijden met de locomotief waarvoor men enkele uren tevoren nog weg moest springen.
 |
Schrijfster en kunstenares Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant |