Gistermiddag, zaterdag 7 juli, is Miep Jukkema overleden aan de gevolgen van een hersenbloeding die haar op 17 mei trof toen ze met de auto op weg was van Parijs naar haar huis in Nederland. Jukkema gold in de modefotografie als een bijzonder talent dat inhoudelijk opviel door puur- en oprechtheid, en in fotografie door lichte en heldere kleuren, vaak met een meer of minder duidelijke verwijzing naar de vormen- en beeldtaal uit de jaren zestig.
Miep Jukkema lag sinds de dag van het ongeval in het ziekenhuis. De hulp kwam laat op gang na de hersenbloeding in de auto. Daardoor zijn ernstige complicaties opgetreden die uiteindelijk hebben geleid tot haar overlijden.
Tien jaar geleden schreef Pim Milo onderstaande bijdrage voor het boek Fotografen in Nederland, dat we hierbij ter herinnering publiceren:
Autodidact Miep Jukkema (1954) neemt in Nederland met haar modefotografie een soevereine positie in. Ze laat zich niet gek maken door ‘het wereldje’ en gaat al decennia lang onverstoorbaar haar eigen gang. Met Groningse nuchterheid onderdrukt zij haar enthousiasme als ze haar werk gepubliceerd ziet. Het belangrijkste moment voor haar is het moment dat een nieuwe serie dia’s thuis op de lichtbak ligt. Begin jaren 80, lang voordat de Nederlandse modefotografie internationaal begon door te breken, werkte zij al in Amsterdam, Parijs en Milaan. Ze fotografeert en fotografeerde voor modemerken als Hermès en Turnover, en voor bladen als Avenue, Elegance en Marie-Claire.
Haar fotografie is al zijzelf: vrouwelijk en ingetogen. Maar eenmaal op de set laat zij al haar reserves gaan. Sprankelend en expressief inspireert zij het team en creëert zij een aangenaam werkklimaat. Jukkema is gesteld op haar modellen en vindt hen minstens zo belangrijk als de kleding die ze moeten dragen. De modellen op hun beurt belonen haar met een ontwapenende argeloosheid, zo weinig zijn ze zich van de camera bewust. Toch komt Jukkema met de lens heel dichtbij. En omdat zij er zo dicht op zit, kan ze in de kleinste studio haar werk doen. Toen ze in Parijs begon te werken, gebruikte ze kunstenaar-ateliers als studio. De kleurrijke omgeving en de gebruikelijke rommel werkten inspirerend, maar bovenal was er het fantastische noorderlicht dat door hoge ramen naar binnen viel en langs muren en plafonds werd weerkaatst.
Jukkema hanteert een buitengewoon nauwkeurige kadrering. Ze snijdt met het objectief, niet achteraf. De eerste proefopname maakt ze uit de hand, daarna gaat de camera op het statief, tenzij ze buiten in het volle daglicht werkt. Hoewel ze haar studie illustratieve vormgeving aan de Kunstacademie in Enschede (AKI) niet afmaakte, is de schilderkunst voor haar nog altijd een bron van inspiratie. Haar foto’s zijn intieme, dromerige beelden in delicate kleuren die men inderdaad als schilderachtig kan aanmerken en die getuigen van een persoonlijke verbeelding van wat Miep Jukkema als ‘menselijk’ ziet.
© Pim Milo, 2002. (Gepubliceerd in Fotografen in Nederland, een anthologie 1852-2002)
Bekijk een groot aantal foto’s: www.miepjukkema.nl