Terwijl argeloze soldaten op de achtergrond de trap naar hun oorlogsschip beklimmen, sleutelt een silhouet onder de overkapping van de scheepswerf aan een object van staal. Alleen de officier op het dek kijkt naar deze arbeider om.
Het vreemde is dat de staalarbeider ons zo bekend voor komt. Niet de man zelf, maar zijn gestalte of liever gezegd: zijn gereedschap. En dan die benen! Die heeft hij als een afhangende vissenstaart over het werk gedrapeerd… Neptunus!
Neptunus, de god van de zee en het water van wie wordt gezegd dat hij de mensen het paard heeft geschonken. De hengsten, merries en veulens rezen op uit zijn zee, ondertussen riep hij: ‘Laat al uw wateren onbeteugeld vloeien, breek door tot in de huizen der stervelingen.’
De losgelaten rivieren stortten zich gehoorzaam op al het mensenwerk, gelijktijdig doorstak Neptunus zelf met zijn drietand het ingedijkte gebied van de aarde en liet die kolkende vloed de vrije loop. Terug bij onze arbeider blijkt diens gereedschap slechts twee tanden te bezitten. Toch is er overeenkomst: hij werkt aan een onderzeeër.
We bevinden ons op een Amerikaanse werf te Groton, Conneticut, en kijken uit op Thames River. Aan de vage overkant zijn de heuvels van New London zichtbaar. De arbeider probeert bij te dragen aan de uiteindelijke victorie op de Nazi’s. Terwijl de winst van Neptunus- zijn paarden- krachtig uit zee oprezen, zal het schip van deze oorlogarbeider juist stiekem onder de waterspiegel duiken. De arbeidswinst in die jaren: een salarissprong van 27 procent.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.