National Squash Champion David Appel van Club Harvard staat wat eigenaardig in de hoek van de kamer. Verbeeldt hij zich de bal te zien? Is hij volop in training of vermoedt hij onraad achter de kamerdeur?
In Davids woonkamer brandt slechts een ongezellig peertje, de muren zijn flink beschadigd en boven de lambrisering is een duidelijke streep aangebracht. Geen tekens van uitgewogen interieurdesign, eerder sterke aanwijzingen dat David zijn woonkamer als squashzaal gebruikt. Maar met de deur op een kier? Telkens achter iedere bal met effect aan de gang in, de trap mee af stuiteren tot en met de onderste trede?
Wat is er toch met David? Staat hij nu nóg steeds versteend op precies dezelfde plek naar het parket te staren? Waar is zijn reactiesnelheid gebleven? Alleen zijn afgetrapte sportschoenen verraden enig tempovermogen. De band om zijn hersens dient normaal gesproken om tijdens wilde sportmomenten zijn bril vast te klemmen.
Bonzen de buren, doet David daarom zo apathisch? Is hij moedeloos omdat hij alweer van zichzelf heeft gewonnen? Of is de fotograaf onderaan de trap de bal gaan zoeken en wacht hem bij terugkomst een stevige mep? Want geef toe, fotografen kunnen knap irritant zijn. Ze staren naar je, zetten je in hun compositie gevangen, stellen eindeloos scherp, je moet
s t i l s t a a n en graag ietsje meer zo – of toch weer een tikje zó. Om uit je vel te barsten, vooral als je hierdoor de bal mist terwijl je overloopt van de kampioensadrenaline.
Gelukkig is David van aard niet zo’n driftharses. Hij beheerst zijn woede, sublimeert die liever in zijn racket en luistert geduldig of de fotograaf hijgend met de bal naar boven komt, de deurkruk grijpt en…
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.