De dag begint heerlijk, bijna te goed om waar te zijn. Als ik rond 9:00 naar buiten loop is het al flink warm. Bij Foragers op de hoek bestel ik een organic power shake en drink deze in de zon aan de waterkant op. In de schaduw schrijf ik het verslag van de vorige dag. Op de terugweg naar de loft haal ik nog een broodje kip onder de brug.
Het verslag mail ik naar PhotoQ, regel nog het één en ander en dan komt er een vriend van Choi op bezoek. Samen met zijn dochter blijft hij een paar dagen bij ons in de loft. Ze willen graag vanmiddag mee naar PHOTOVILLE. Maar eerst neem ik een powernap. Het is pas 11:00, om 16:00 gaat PHOTOVILLE open. Om 15:00 wordt ik zwetend en misselijk wakker. Met een tollend hoofd loop ik naar de badkamer en gooi het broodje kip en de powershake er uit. Zo, dat lucht op.
Maar dan, wanneer we aanstalte maken om naar PHOTOVILLE te vertrekken klinkt er een oorverdovend gedonder. Het begint keihard te waaien en het water valt met bakken uit de lucht. Ik vrees dat het net opgebouwde fotodorp het zwaar te voorduren krijgt. We wachten en hopen dat het meevalt.
Wanneer de regen stopt, is het nog steeds drukkend warm en vertrekken Kieran, zijn dochter Mia en ik naar het fotodorp. ‘The Fence’ heeft het gelukkig overleefd. De prints hangen er strak bij en er zijn aandig wat mensen in het park. Rustig wandelend bekijken ze de werken. Mensen wijzen elkaar op werken die ze bijzonder aanspreken, lachen, kijken aandachtig. Dit vind ik fantastisch; fotografie open en bloot in de publieke ruimte. Realiteiten en perspectieven die mensen uit hun dagelijkse gang brengen, ze verwonderen en aan het denken zetten. De luchtfoto’s van Peter Andrew Luzstyk uit zijn serie Highway interchanges en de composities van Nicolo Sertorio uit de serie Rest areas in the American South West, vind ik opmerkelijk goed.
‘The Fence’ leidt de wandelaars naar PHOTOVILLE toe, waar de schade van de wolkbreuk zichtbaar is. Er zijn mensen binnen, maar helaas worden de mensen die nu naar binnen willen tegengehouden. Een donkere dreigende lucht komt snel dichterbij en uit voorzorg worden ook de mensen die binnen zijn verzocht het dorp te verlaten. We kijken het even aan. Als het begint te druppelen maken we maar rechtsomkeer. Ik voel me zweverig, heb niets in mijn maag. Tijd om iets te eten.
Choi nodigt ons uit om samen te gaan eten in het restaurant beneden. Het is een bijzonder gezelschap; Chinees-Amerikaanse kunstenaar Choi, haar Colombiaans-Amerikaanse kunstenaar vriend Juan, Choi’s 15 jarige dochter Sahara, Duits-Amerikaanse hersen-wetenschapper Kilian, zijn 16 jarige dochter Mia en ik. We praten vooral over culturele verschillen, wetenschap, kunst en het leven in verschillende steden. Ik bestel de salade van de dag, wat de saaiste salade ever blijkt te zijn. Sla, met sla en sla. Casey Kelbaugh (oprichter van Slideluck Potshow) geeft vanavond een feest bij hem thuis in East village. Ik voel me nog slap en bel balend af. Beter nu een goede nachtrust nemen.
Dagelijks doet Alrik Swagerman verslag vanuit New York over PHOTOVILLE. Swagerman is mede-oprichter van de online portfolio website builder Viewbook.com en oprichter van de jaarlijkse Photostory contest. Met zijn achtergrond in fotografie, design en marketing initieert en ontwikkelt hij producten en evenementen die fotografen en hedendaagse fotografie ondersteunen.
Volg @alrikswagerman op Twitter
Eerder verscheen: Verslag van Photoville, dag 1