De Franse fotograaf Willy Ronis is afgelopen zaterdag overleden in een ziekenhuis in Parijs. Hij behoorde met Henri Cartier-Bresson en Robert Doisneau tot de naoorlogse generatie fotografen die een stevig stempel hebben gezet op hoe in de jaren zestig, zeventig, tachtig en nog verder documentaire fotografie werd bedreven.
Ronis richtte zich op het dagelijks leven en was in Frankrijk zeer geliefd. Zijn, vaak wat romantische, straatbeelden van Parijs hebben mede het imago van de Franse hoofdstad doen nestelen in het collectieve geheugen van de westerse mens. Een stad waar de zon zachtjes schijnt, een ideale plek voor verliefde paren om te struinen en te zoenen, de oevers van de Seine, het café-leven, Parijzenaars in een vrolijke bui.
Afgelopen zomer was Ronis nog aanwezig op het fotofestival in Arles. Vier jaar geleden was hij voor een signeersessie in Perpignan. Terwijl de fotografe Jane Evelyn Atwood zich binnen in de boekwinkel zat te verbijten omdat haar sessie geen aandacht trok, stond er buiten een rij van zeker 25 meter geduldig te wachten voor een tafel waaraan Ronis zat te signeren. Tientallen Fransen die nog graag een handtekening van de oude meester in een vers gekocht boek wilden hebben.
Le Monde: Willy Ronis, photographe
Times Online: Willy Ronis, the eye of Paris
Galerie Hackel Bury: Image gallery