Windstil

Een gevonden foto. Twee onscherpe nylons, een krom gedroogde, wazige washand. Windkracht kan de boosdoener niet zijn, want zelfs de waslijn en muur zijn bewogen. Maar het verhalende stilleven zuigt, vertakt zich in denkbeeldige scènes.
In mijn versie is de eigenaar van het wasgoed voelbaar thuis achter de twee openslaande balkondeuren en – niet helemaal zeker – een dame. Ondanks windstilte trekt er een vleug lichte zeden voorbij, maar die optie vervaagt alweer. De zichtbare hygiëne lijkt daarvoor plastisch genoeg, maar te schaars. Een handdoek ontbreekt, evenals frivoliteit. Eerder hebben we met een enthousiaste amateurfotograaf te maken. De restruimte van de bovenrand is – na de kruising met de waslijn – even dik als de muur. Een beginner, op zoek naar compositie. Mevrouw zelf? Haar broer?

Een fotograferende echtgenoot lijkt niet in het spel, daarvoor is de gevangen was te klein, te egoïstisch. De dramatiek van de twee nog natte teenpunten sleurt het afgebeelde leven de traagheid in. Altijd maar op iets wachten… We bevinden ons stellig ruim voor de pantyjaren zeventig. Een geur van geraniums. En eenzame oksels, waarvoor het waslapje ter opfrissing diende. Kantoorplichten of het onderwijs als roeping, overmatige oliestook en uitbrekend zweet. Maar morgen weer fris.


Schrijfster en kunstenares Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen.
Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant