Mischa Rapmund heeft vorige week een officiële klacht ingediend tegen de politie in Amsterdam. Begin deze maand kreeg Rapmund harde klappen van een ME-commandant, nadat hij zich bij deze functionaris had geïdentificeerd. ‘Pottenkijkers zijn ongewenst’, reageerde de politieman en gaf de fotograaf zoveel slaag dat die een dag later nog niet kon werken.
Op 4 oktober schreef Rapmund al deze open brief aan de vakorganisaties NVJ en NVF:
Beste NVJ/NVF,
Als fotojournalist was ik afgelopen vrijdag 1 oktober 2010 werkzaam bij een demonstratie van krakers in Amsterdam. Ik heb al vele van dergelijke demonstraties mogen fotograferen en het verleden heeft bewezen dat deze demonstraties altijd op rellen tussen krakers en politie eindigen al dan niet uitgelokt door een van deze partijen.
Ook deze keer 1 oktober, na een ronde door de stad te hebben gelopen eindigde de demonstratie met een harde confrontatie tussen de politie/ME en krakers in de Spuistraat. Mijn inziens lokte de politie/ME een confrontatie uit door op een rustig moment er hardhandig een einde aan de demonstratie te maken. Dit resulteerde in een felle reactie van de krakers wat eindigde in de beelden van de rellen en vernielingen die we kennen.
Omdat ik goed weet hoe dergelijke demonstraties eindigen bleef ik in de buurt van de krakers fotograferen, ook toen de politie/ME geweld gebruikte om de demonstratie te eindigen. Op deze momenten vlogen stenen, flessen, fietsen, vuurwerkbommen en traangasgranaten langs me of kwamen voor mijn voeten neer. Met zowel mijn perskaart als camera in de hand heb ik goed kunnen fotograferen en de beelden kunnen maken die ik wil/moet maken als betrokken fotojournalist. Bij deze momenten van gewelds escalatie tussen ME en krakers werkte ik kortbij de knuppelende ME’ers wat toen nog goed ging, er werd toen nog voldoende rekening gehouden met me door de ME. Als ik op die momenten geraakt zou worden door een knuppel van de ME, zou dat door een fout geweest zijn en dat zou ik ze ook snel vergeven hebben..ik bevond mij op die momenten ‘in het heetst van de strijd’.
Op het moment dat het geweld te grote risico’s voor mij ging aannemen en ik verstandig iets meer ruimte moest maken voor de knuppelende ME en de vliegende objecten van de krakers heb ik even dekking moeten zoeken. Op het moment dat ik langs de kant van de Spuistraat ging staan is de ME langs mij af gegaan. Op dit moment gaf ik aan dat ik pers was (kaart tonende), wat aangenomen werd.
Omdat mij werd aangegeven door de ME dat ik afstand moest houden heb ik dat ook gedaan, er was op dat moment geen mogelijkheid meer om de confrontatie van dichtbij te mogen fotograferen. De ME begon een achterste linie te vormen en de politie Hondenbrigade begon nog meer ruimte te maken. 2 man Hondenbrigade en een bijhorende Commandant Hondenbrigade brachten rust in de achterste linie. Terwijl ik mijn perskaart duidelijk toon vraag ik aan de Commandant Hondenbrigade of ik door mag om verder te werken als pers. Hierop werd kortaf en aggressief gereageerd door de Commandant met de woorden ‘pers..niets mee te maken, geen pottekijkers vandaag!’, dit zelfs onnodig vergezeld met 3 flinke uithalen met zijn lange knuppel op hetzelfde moment die mij enkele malen op mijn been en zij van mijn lichaam hard raakte!!
Terwijl ik ineenkromp van de pijn, reageerde ik naar de Commandant met de woorden ‘dat was nergens voor nodig en dat weet je, ik kom hier om te werken!’, de Commandant leek zichtbaar geschrokken door zijn eigen aggressieve manier van optreden en mijn woorden en draaide zich direct om en liep weg van me. Op dit moment heb ik nog een foto van hem kunnen maken, om in iedergeval te weten wie deze man was die mij heeft geslagen na een simpele vraag..op zijn felgele shirt stond de text Commandant Hondenbrigade..hij zou beter moeten weten en zich moeten gedragen als Commandant.
Na dit onnodige grove geweld heb ik nog even doorgewerkt, maar mank lopend en met pijn in mijn lijf. De dag erna zaterdag 2 oktober zou ik eigenlijk nog foto’s gaan maken bij een volgende demonstratie van krakers in Nijmegen, dit heeft geen doorgang kunnen vinden doordat ik amper vooruit kwam door het gevolg van de rake klappen van deze Commandant. Het gehele weekend en ook vandaag maandag 4 oktober gaat iedere stap vergezeld met pijn in mijn knie en bovenbeen.
Het gehele weekend heb ik na kunnen denken of dit alles nodig was en de conclusie is zeer eenvoudig, ‘Er zijn bepaalde afspraken gemaakt tussen pers en politie, en deze mogen al helemaal niet beantwoord worden met geweld!’.
Ga ik hierdoor geen dergelijke zaken meer fotograferen? Natuurlijk ga ik als betrokken fotojournalist door met fotograferen, omdat het nieuws is en omdat het nodig is!
Hier mag publiekelijk aandacht aan worden besteed op alle mogelijke wijze, want dit optreden kon niet door de beugel!!
Met vriendelijke groet,
Mischa Rapmund (lid NVJ/NVF)