Vandaag begonnen met Brian Griffin, die voor de studenten van de KABK en de Newport School of Art een rondleiding verzorgde. Ik had de tentoonstelling gisteren al gezien en was erg onder de indruk van deze reus van de Engelse fotografie.
Er was een prachtige presentatie te zien van zijn twee bedrijfsprojecten ‘TEAM’ en ‘The Water People’. Vooral de verhalen over het ‘TEAM’ project (hij had 28 dagen om 160 mensen te fotograferen die werkten aan het spoor van de hogesnelheidslijn in Londen) waren schrijnend en hilarisch tegelijk. Ongeïnteresseerde managers, waanzinnige tijdsdruk en distributeurs die failliet gaan, waardoor een hele zwik boeken vernietigd werden deden de studenten enigszins terugdeinzen.
‘You’ve got to love it to bits,’ zei hij over fotografie in het algemeen en om de studenten een hart onder de riem te steken. Zijn fantasie kent bijna geen grenzen. Overal weet hij referenties bij te halen die zijn werk vormgeven; Jacques Tati, Edward Hopper, David Lynch, Rodchenko, film noir en schilderijen uit de renaissance. Overal weet hij zijn referenties in te zetten en zijn verhaal op magische, ondeugende wijze te verbeelden. ‘The Water People’ is een reis door IJsland waarbij hij Jules Verne, ruimtevaart, het woeste landschap en de mensen van IJsland tot een modern sprookje omtovert. Hij sprak bijna anderhalf uur non-stop en het enthousiasme spatte eraf. Geweldige ervaring!
Daarna verder gegaan waar ik gisteren stopte, de hal met fotoboeken. Weer zonk de moed me in de schoenen, maar nu even doorgezet. Elk boek wel even bekeken, van meuk tot prachtig, best veel Nederlanders (o.a. Hornstra, Wetzer, Sprengers, Sassen & Kruithof) en overzichtelijk gepresenteerd.
Over de hype rondom fotoboeken moet mij gewoon even iets van het hart. Vergeet het direct nadat je het gelezen hebt en vergeef me mijn naïviteit.
Ik vind het jammer dat het fotoboek verworden is tot een investeringsobject en dat mensen tegenwoordig boeken kopen als aandelen en niet meer omdat ze het werk wat erin staat goed vinden. Natuurlijk is dat onvermijdelijk en kunst wordt al decennia gekocht als investering, maar voor mij is een boek vooral iets waar je flink in moet kijken, lezen, bladeren, uitlenen, kwijtraken en als het even meezit weer terugvindt. Ik heb alle Brian Griffin boeken gekocht die ik kon vinden hier en die laat ik natuurlijk signeren, maar ik ben dus gelijk al aan het denken aan wat het later oplevert en ben koortsachtig met mensen aan het overleggen hoe en wat de strategie hierin moet zijn.
Je laat een boek niet meer signeren omdat je het cool vindt dat de auteur zijn stempel op je boek drukt en daarmee een herinnering vastlegt, maar omdat je denkt dat het daardoor meer waard wordt. Ik ben geen verzamelaar, weet weinig van de laatste hype rondom fotoboeken en heb besloten dat ik dat ook eigenlijk helemaal niet wil weten. Een futiele poging om mijn geest zuiver te houden en mij oordeel niet te laten verduisteren door andere motieven. Rob Hornstra merkte fijntjes op dat verzamelaars er misschien tegenwoordig juist wel voor zorgden dat er überhaupt nog fotoboeken gemaakt worden, want de markt is erg klein en specialistisch. Afijn, hier is het laatste nog niet over gedacht of gezegd.
Laatste tip: Roni Horn! Ik snap er geen reet van, maar ik vind het prachtig! Waanzinnige ruimtelijke presentatie waarin IJsland (!) getoond wordt doormiddel van portretten, landschappen en vogels. Moet ik meer van afweten om daar iets zinnigs over te zeggen. Eerst maar even eten…
www.rencontres-arles.com
www.robphilip.com
—
www.rencontres-arles.com
www.robphilip.com
—
Arles 2009: vrijdag 10 juli
Arles 2009: donderdag 9 juli
Arles 2009: woensdag 8 juli
Arles 2009: dinsdag 7 juli
Arles 2009: maandag 6 juli