Gisteravond in een bomvol Théatre Antique Duane Michals de moonwalk zien doen. Of althans een poging. Al pirouettes draaiend presenteerde hij zijn werk, waarbij hij zichzelf, het publiek, de fotografie en de mens in het algemeen eens flink aanpakte.
Ook voor de ‘dagboekfotografen’ heeft hij geen goed woord over. Om het daarna weer keihard te ontkrachten met een grap over zijn eigen mening en persoon. Hij vervult met verve de rol van de joker, die alles mag zeggen en een vrijbrief heeft van het hof om vooral te ontregelen, te choqueren, maar ook dat uit te spreken wat iedereen denkt, maar niet zegt.
En ik, sukkel die ik ben, raak daar natuurlijk weer van in de war. Zowel zijn werk als zijn persoon hebben een raar soort uitwerking op mijn gemoedsrust en net verworven zekerheden. De rest van de dag loop ik rond met zijn woorden echoënd in mijn hoofd en bekijk ik alles met een verstoorde blik. Ook ben ik een beetje pissig op hem, wie denkt hij wel dat hij is om alles zo maar te veroordelen! Maar ook hier weer een echo: ‘Why aren’t you more angry!? There needs to be more anger!’
Morgen geeft hij nog een rondleiding. Maar even kijken of ik ga. Ik heb het wel even gehad met mijn held…
De blik werd weer helder bij het zien van het werk van Naoya Hatakeyama. De Japanner laat je ook in verwarring achter, maar dan vooral met de vraag hoe hij het voor elkaar krijgt om je naar gebouwen en steden te laten kijken die niet bestaan. In de traditie van Zwakman en Van der Salm speelt hij met schaal, standpunt en de blik van de kijker in wederom een prachtige presentatie. In hetzelfde Cloitre St. Trophime is ook de presentatie te zien van ‘Without Sanctuary’, over de gruwelijke lynchpartijen in het zuiden van Amerika rond 1930. Fotografen daar begonnen een postkaartenindustrie met de meest vreselijke foto’s die je dan leuk op kon sturen naar je tante in Baltimore. ‘Kijk oma, weer een neger dood!’ Het laat op niets ontziende wijze zien dat fotografen soms mede schuldig zijn.
De twee uitersten van vandaag: de dagelijkse demonstratie van de Franse fotografenvakbond tegen de steeds afkalvende prijzen en copyright vergoedingen en de enorme drukte voor de signeersessie van Goldin & Co. De ene groep vecht voor zijn bestaan, terwijl de andere vecht voor een handtekening. Duane zou er vast iets snedigs over hebben gezegd…
www.rencontres-arles.com
www.robphilip.com
—
Arles 2009: vrijdag 10 juli
Arles 2009: donderdag 9 juli
Arles 2009: woensdag 8 juli
Arles 2009: dinsdag 7 juli
Arles 2009: maandag 6 juli