Tijdens het congres van de ChristenUnie afgelopen zaterdag is aan journalisten een persmap uitgereikt met een bijzonder verzoek: gelieve geen beelden te maken van mensen in gebed, of van samenzang. ‘Deze onderdelen ervaren wij als privémomenten’, aldus de verklaring.
Een week geleden bleek uit ingezonden brieven in de Volkskrant dat het gaat om een heikele kwestie. Naar aanleiding van de publicatie van een foto gemaakt door Jean-Pierre Jans in de krant van 7 juni (zie knipsel hierboven) waren er twee uiteenlopende meningen te lezen:
– ‘Het volstrekt negeren van het lichaam is een merkwaardige vorm van ‘spiritualisme’ die kenmerkend is voor delen van het gereformeerde protestantisme. Een katholiek knielt of slaat een kruis, een orthodoxe jood maakt een wiegende beweging, een moslim knielt diep voor Allah. Maar de protestant blijft gewoon zitten met de benen over elkaar. (…) Zou dat consequenties hebben voor de opvattingen over ‘lichamelijke’ kwesties’ als sexualiteit en medische ethiek?’ Aldus briefschrijver Wim Kloppenburg.
– Maar briefschrijfster Bertien Collette vindt: ‘Een foto maken van mensen die in gebed zijn verzonken is niet fraai, maar deze foto dan groot in de krant plaatsen is nog minder fraai: dubbel fout.’
Volgens een bericht in het Nederlands Dagblad bestond bij de aanwezige fotografen tijdens het congres van de ChristenUnie begrip voor het verzoek. Fotograaf Joost van den Broek vindt dat een te positieve uitleg. Er is zeker één fotograaf geweest die de discussie met de partij is aangegaan over het verzoek uit de persmap.
Die fotograaf is Goos van der Veen. Zijn relaas: ‘Ik was van die voorwaarde niet op de hoogte gesteld en was gewoon tijdens het bidden en het zingen (op gepaste wijze) aan het fotograferen, toen ik door een boze pr-man werd gemaand daar onmiddellijk mee op te houden, omdat ik daarmee ‘de afspraak schond’. In de discussie op de gang die daarop volgde heb ik mij op het standpunt gesteld dat:
1) met mij geen afspraak was gemaakt en ik mij daaraan dus ook niet aan hoefde te houden.
2) en dat ik dus niet aan hun wens om de foto’s niet te publiceren wenste te voldoen,
3) en dat ik het voor een regeringspartij principieel onjuist achtte dat zij het belangrijkste deel van haar politieke drijfveren aan de visuele media, en daarmee aan het publiek (de kiezer) wenst te onthouden.’
‘Later heb ik deze argumenten nog eens herhaald tegen een collega- voorlichter, die wel begrip had voor mijn standpunt en toezegde een en ander eens in de partij aan de orde te zullen stellen. Overigens, voor het juiste beeld: een en ander geschiedde, na de eerste boosheid, in goede harmonie en ik heb de rest van het congres ongestoord kunnen verslaan.’
Van den Broek: ‘Ik was er ook en heb het (noodgedwongen en daarom ook expres) anders opgelost: zie de foto in de -eerste editie- van de Volkskrant van vandaag (pag.3).’
• Nederlands Dagblad: Geen foto’s van gebed