Nog steeds is het voor veel mensen wennen dat je zwartwit fotografeert met een digitale camera of achterwand. Nog steeds hebben mensen twijfel of digitaal dan beter is dan werken op film. Maarten Corbijn – alias Corbino – beschrijft hieronder zijn belevenissen met de Phase One Achromatic achterwand op het zeilschip Brunel Volvo Ocean 645. Lees en kijk mee naar de resultaten.
Een trial-shoot met de Phase-One Achromatic-back.
Door Corbino
Afgelopen januari ontmoette ik Jan Arie van Barneveld, CEO van Brunel, tijdens een korte foto-sessie voor Management Team. Een aantal weken later hing hij aan de telefoon. Hij vond dat ik zo mooi om hem heen had gedanst en vroeg zich af of ik ook zin had in dansen rondom een boot, de Brunel Volvo Ocean Race 645 wel te verstaan. Dat alles ten behoeve van het jaarverslag Brunel 2013. Mijn zeezeilers-hart juichte, en ik ging derhalve gretig op het aanbod in. De boot werd op dat moment, hangend in kabels op een werf in Blythe, bij Southampton in Engeland, afgebouwd.
Tot mijn geluk was ook Arie Jan’s stemming zwart/wit, wat het pad opende naar verregaande abstractie en een zo ver mogelijk wegblijven van de geijkte, veelkleurige shots die iedereen kent van deze wereldberoemde race en die daarbijbehorende boten.
Maar ik realiseerde me gelukkig tijdig dat het gitzwarte, polymere interieur van de boot plus de werkomstandigheden op de werf een aparte aanpak zouden vereisen. Via Eyes on Media bleek ik over de Phase One Achromatic-back te kunnen beschikken en na een ritje Keulen kon ik het 34 mille kostende kastje aan de camera klikken. Een boottocht verder bleek het een waanzinnig apparaat en gouden zet. Geel, rood en oranje filters op m’n lens schroevend was ik helemaal terug bij de oude routine van licht lezen, wát een plezier.
En vervolgens bleek dat het midden van de weg bewandelen bij de belichting een enorme rek in nabewerking opleverde, vele malen groter dan mijn toch vaardige doka-handen ooit hadden kunnen bewerkstelligen.
Ja, je leest het goed, ik maak hier onbeschaamd reclame voor dit apparaat, simpelweg omdat het fantastisch is. Het is dus ook het moment waarop deze verstokte fan van analoog materiaal ronduit toegeeft dat er ( los van een houdbaarheids-discussie) iets fundamenteel beters op de markt is dan zwart/wit celluloid.