Na zes suarticesvolle edities van De Donkere Kamer in Rotterdam behoeft het concept geen introductie meer, moeten de presentatoren Carel van Hees en Edie Peters van te voren gedacht hebben. En gelijk hebben ze. Na een korte woordenwisseling over elkaars kledingvoorkeuren wenden de twee heren zich tot het publiek en kan De Donkere Kamer #7 van start gaan.
- door Lindy Kuit
Fotografe en winnares van het Steenbergen Stipendium 2015 Esther Hovers mag als eerste het podium in filmhuis LantarenVenster betreden. Ze vertelt over haar afstudeerproject False Positives; een fotoserie over intelligente bewakingscamera’s. Ze baseerde de serie op acht anomalieën, acht houdingen en bewegingen die zouden kunnen wijzen op afwijkend of crimineel gedrag. Dit resulteerde in intrigerende, strakke en ook licht verdachte foto’s van enkele mensen in de openbare ruimte van de Europese hoofdstad Brussel.
Terwijl Hovers het podium verlaat, staan Anaïs Lopez en Bert Verhoeff klaar om te vertellen over hun project A Country Without Orphans. Met een speciale fotoveiling hopen zij geld in te zamelen om weeskinderen in Rwanda een opleiding te kunnen bieden. Ook Carina Hesper krijgt daarna de kans om uit te wijden over haar fotoboek Like a Pearl in my Hand. De foto’s van blinde en slechtziende Chinese kinderen wil zij laten drukken met temperatuurgevoelige inkt, en ook dat kost geld, heel veel geld. Hoewel Enschede naar eigen zeggen ‘niet zo snel vol zal lopen’, wordt de nieuwsronde door Peters afgesloten met korte aandacht voor het symposium The Last Photographer op de AKI in Enschede volgende week woensdag. Aanmelden kan nog steeds.
[layerslider id=”5″]
Na de eerste pitch, van Iris Spaink en Jannie Verhage over de schoonheid van imperfecties, is het tijd voor het eerste interview van de avond. Theo Baart, gevierd fotograaf, vertelt over zijn nieuwe boek Werklust, biografie van een gebruikslandschap. Gefascineerd door de vraag hoe we onze directe omgeving inrichten, begon hij jaren geleden met het documenteren van het ‘tekentafellandschap’ van zijn woonplaats Hoofddorp. Verstilde zwart-witfoto’s, maar ook dynamische kleurenfoto’s tonen een rap veranderende woonplaats onder de rook van Schiphol. Omdat fotografie volgens Baart zo zijn beperkingen heeft, illustreert tekst paradoxaal genoeg zijn foto’s. Vanaf 7 november presenteert het Nederlands Fotomuseum een tentoonstelling rondom Werklust.
Fotografe Anna Püschel voelt in kleuren – een bijzondere aandoening die synesthesie genoemd wordt – en pitcht voor een financiële bijdrage om haar project Layers of Reality voort te kunnen zetten.
Na de pitch van Püschel verschijnt de jonge en frisse Anne Ruygt. Als junior conservator fotografie in het Stedelijk Museum in Amsterdam is zij op de hoogte van alle ins en outs op het gebied van de aankomende internationale fotografiebeurs Paris Photo. Zo tipt zij niet alleen verschillende fotografen, maar bij voorbeeld ook de boekenbeurs Offprint en de tentoonstelling Smaller Pictures van Jeff Wall in Fondation Henri Cartier-Bresson.
Als laatste pitcher vraagt Ko Hage aandacht voor zijn fotoboek over Almere; met het geld zou hij graag zijn grafisch ontwerper willen betalen.
Na de pauze schuift de succesvolle fotografe Hanne van der Woude aan om met Van Hees en Peters te praten over haar fotoserie en gelijknamige tentoonstelling De wereld van Emmy. Ruim zes jaar ‘scharrelde’ zij rond in de levens van een ouder echtpaar en hun verwanten. Vakanties en het dagelijks leven, maar ook liefde en uiteindelijk ook de dood legde zij vast met haar camera. De fotoserie bestaat uit aandoenlijke foto’s waaruit niet alleen vergankelijkheid spreekt, maar ook een bepaald doorzettingsvermogen. De Wereld van Emmy is nog tot en met 6 december te zien in Huis Marseille in Amsterdam.
Paolo Ventura mag de avond afsluiten. De in Milaan geboren Ventura koos in een opwelling, nog voordat hij een camera in bezit had, voor een leven als fotograaf. Hij belandde in de mode-industrie en fotografeerde voor ’s werelds bekendste modetijdschriften. Na tien jaar besloot hij een andere weg in te slaan en begon hij met het zelf schilderen en fotograferen van achtergronden en decors. Hierdoor creëert hij imaginaire en ogenschijnlijk tijdloze scènes die soms vertederend, maar soms ook heel melancholisch zijn. In Nijmegen in Museum Het Valkhof is nog tot en met 10 januari 2016 werk van Ventura te zien.
Peters beëindigt de avond met het nieuwtje dat De Donkere Kamer waarschijnlijk de grens over zal gaan (Antwerpen? Brussel? Gent?), pitcher Ko gaat er met het meeste geld vandoor en de zaal loopt langzaam leeg. Donkere Kamer Rotterdam, tot volgend jaar.