We keren allemaal wel eens terug naar plekken uit onze jeugd, maar zullen deze niet vaak aantreffen zoals Eddo Hartmann dat deed. Na 21 jaar was alles in het huis dat hij samen met zijn broer en moeder moest verlaten na een lange periode van mishandeling, nog precies zoals zij het hadden achtergelaten. Het project verschijnt in een boek en tentoonstelling.
Vanaf 15 maart 2008 startte Eddo Hartmann met het project Hier woont mijn huis. Hij fotografeerde op een systematische en gedetailleerde manier het interieur van alle vertrekken van het huis waar hij is opgegroeid. Het enige teken van leven in de serie is zijn rechtervoet die hij vastlegt naast een brief op de grond. In de andere foto’s zien we vooral chaos, wat het verstoorde leven van het gezin weerspiegeld.
Het project verschijnt half juni in een boek dat wordt uitgegeven door Lannoo. Daarnaast zullen de interieurs te zien zijn in een tentoonstelling in het museum dr. Guislain in Gent, die zal openen op 16 juni.
Het project Hier woont mijn huis roept vragen op over verbanden tussen fotografie, herinnering en traumatische ervaringen. Wat doet de confrontatie met de interieurs van je jeugd met je herinnering? En wat als het om de herinnering aan een traumatisch verleden gaat?
Eddo Hartmann studeerde fotografische vormgeving aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Naast zijn eigen projecten werkt hij aan reclame- en ontwerpopdrachten. Begin 2012 werd Hartmann genomineerd voor de Zwitserse Pix Prictet.
Hier woont mijn huis