Het in zwartwit gespecialiseerde fotolab New Move heeft enkele weken geleden de lier in de wilgen gehangen. Inderdaad: digitalisering. Het is het einde van een klein stukje fotohistorie aan het Amsterdamse Raamplein. Een overdenking van de nieuwe PhotoQ-medewerker Han Schoonhoven.
Digitale ontwikkelingen, een vervolgverhaal
Via via ontving de redactie van Photoq een mailtje van de fotograaf Kadir van Lohuizen die op zoek was naar een fotolaboratorium dat nog zwart-wit films ontwikkelt en contact. Lohuizens vaste adres, fotolab New Move bleek vrij plotseling haar deuren gesloten te hebben. De reden daarvan ligt in de gevolgen van de digitalisering van de fotografie en beeldverwerking. Een ontwikkeling die inmiddels wel revolutionair genoemd kan worden.
En revoluties maken slachtoffers. Bob en Hetty Oostendorp van New Move waren – sinds 1980 – gespecialiseerd in het perfect verwerken van zwart-wit materiaal, ze maakten ondermeer afdrukken voor exposities, boeken en andere presentaties. Uit een eerder bericht van Photoq (Kleurgamma reorganiseert om gezond door te gaan) blijkt dat ook bij de grotere laboratoria klappen vallen.
Er wordt steeds minder op film gewerkt en het gebruik van zwart-wit materialen is helemaal een zeldzaamheid geworden. Met behulp van de beschikbare fotobewerkingprogramma’s kun je nu met een paar muisklikken een kleurenbeeld in een werkbaar zwart-wit beeld veranderen.
Een liefhebber van de klassieke fotografische procédés als Harold Strak, die zijn eigen platencamera’s bouwt, emulsies mengt en voor verschillende instellingen afdrukken maakt van antieke negatieven, is niet onverdeeld enthousiast over deze snelle ontwikkelingen. Allereerst omdat het voor hem moeilijk is geworden om aan goed barietpapier te komen. Daarnaast vindt hij de scherptediepte in digitaal tot stand gekomen beelden vaak niet mooi. En tevens mist hij de ‘ruis’ die het werken met klassieke camera’s, films, ontwikkel- en afdrukmethodes met zich mee bracht. Hij merkt op dat digitale beelden immaterieel zijn en geen ‘last’ hebben van de kleine onregelmatigheden die chemisch tot stand gekomen foto’s karakter geven. Strak vindt ook dat het contrast in een (goede) digitale print nog ernstig tekort schiet ten opzichte van een met zorg afgedrukte barietprint. En dan laten wij het verschil in houdbaarheid van de genoemde afdrukken nog maar even buiten beschouwing.
Ondanks de beschreven nadelen van de voortwoekerende digitalisering van de fotografie lijkt er geen houden meer aan. De voordelen ervan liggen in de snelheid van de beeldverwerking en een zekere nivellering in de techniek. Het snelheidsaspect is evident: zes minuten na afloop van de 100 meter sprint voor mannen tijdens de zo juist afgesloten Olympische Spelen stonden de eerste beelden van dat evenement al op de beeldschermen van de krantenredacties. En daarnaast is het digitaal bewerken en verwerken van een beeld een stuk eenvoudiger dan het maken van een goede afdruk.
Over niet al te lange tijd is deze overgangsfase van analoog naar digitaal definitief voorbij en hebben wij niets meer te kiezen. De tekenen zijn duidelijk: Agfa-Gevaert houdt op te bestaan als producent van filmmateriaal voor de fotografie en de directeur van Nikon heeft al het einde van de productie van analoge compactcamera’s aangekondigd.
Wil de laatste echte fotograaf het dokalicht uit doen ?
INGEZONDEN REACTIE:
hallo,
op de site van photoq vandaag grijpt han schoonhoven het sluiten van fotolab new move aan een stuk te schrijven over de teloorgang van de analoge fotografie. hij legt een aantal evidente voordelen van analoge fotografie naast een aantal evidente voordelen van digitale fotografie.
tot dusver niets nieuws, maar altijd fijn als je het weer eens beknopt op schrift gesteld ziet.
maar aan het einde schrijft han: “wil de laatste echte fotograaf het dokalicht uit doen?”
wat is dat nou jammer !
je weet toch han, dat echte fotografen echte fotografen zijn omdat ze echt goede foto’s maken , en niet om het gereedschap dat ze gebruiken?
met vriendelijke groeten
reyer boxem