Fotografenplatform Fw: organiseerde donderdagavond 11 januari haar eerste werklezing in kunstenaars broedplaats De Wittenplaats in Amsterdam. De fotografen Yvonne Lacet en Karin Krijgsman beten de spits af en gaven het dertig koppige publiek een korte introductie op hun werk en vertelden vervolgens over de resultaten van hun samenwerking. Kunsthistorica en freelance curator Kim Knoppers ontleedde als gespreksleider van de avond de tegenstellingen en overeenkomsten tussen Lacet en Krijgsman. Uitgangspunt voor de samenwerking is beider fascinatie voor de kunstmatigheid van de natuur.
door Rixt Bosma
Yvonne Lacet (geb. 1980, lid van Solar Initiative) werkt veel in haar studio waar ze stukjes natuur tracht terug te brengen tot een zelfgeknutselde en geabstraheerde werkelijkheid (bouwstenen). Haar fotografie schept een kader en een extra laag tussen de kartonnen reconstructies van gras, plantenstengels en een zomerse blauwe lucht en de kijker. Ze ontrafelt met haar fotostudies de details en taferelen uit het dagelijkse leven die altijd een onopvallende rol op de achtergrond spelen.
Karin Krijgsman (geb. 1977, lid Fw: collectief) werkt buiten de gecontroleerde omgeving van de studio. In haar documentaire werk is ze zich meer en meer gaan richten op de romantische esthetiek in de rauwe realiteit. Krijgsman laat op de lezing werk zien dat ze in het voorjaar van 2006 maakte in Shanghai in China. Het idee om vrouwen te portretteren die plastische chirurgie hadden ondergaan bleek lastiger dan gedacht en ze is zich gaandeweg gaan richten op de symbolen van schoonheid in de alledaagse werkelijkheid.
Wat opvalt tijdens de Fw: werklezing is het verschil in werkwijze en de mate waarin het werk be\’95nvloedbaar en open is. Lacet lijkt op het ingeslagen pad van het ‘studio-onderzoek’ weinig zichtbare afleiding te hebben gehad van de inspirerende gesprekken met Krijgsman en Knoppers. Krijgsman heeft het werk van Lacet in de gecontroleerde omgeving van de studio als inspirerend ervaren en is foto’s gaan maken van ouderwets papieren vouwwerk. Ze noemt het zelf “papieren jeugdherinneringen”. In plaats van geduldig wachten tot zich een interessant onderwerp zicht voordoet in de werkelijkheid, vouwde ze onder meer papieren trappetjes. Die verdacht veel leken op de woontorens in het grootstedelijke Shanghai, dat dan weer wel.
De Fw: werklezing moet 4 maal een tweemaandelijks vervolg gaan krijgen en is opgezet om jonge fotografen te stimuleren in samenwerkingsprojecten. De samenwerking, de voorgesprekken van de fotografen-koppels en de werklezing met publiek en jonge vakbroeders geven ruimte voor reflectie en inspiratie.