Magnum Photos blijft een agentschap zonder Nederlandse fotografen. Afgelopen week besloot de jaarvergadering van Magnum dat Geert van Kesteren geen associate member kan worden. Van Kesteren was de afgelopen drie jaar als nominee member verbonden aan het bureau.
Bij de jaarvergadering, waarin alle aangesloten fotografen zitting hebben, kwam Van Kesteren stemmen tekort. Om associate te worden is volgens de Magnum-regels een tweederde meerderheid van voorstanders nodig. Van Kesteren haalde bijna de helft.
De keus wordt bepaald na het bekijken van een projectie van foto’s die door de aspirant-leden zijn geselecteerd. De aspirant-leden zijn niet bij die projectie aanwezig. Van Kesteren heeft in zijn presentatie beelden laten zien uit zijn projecten Why Mister, Why? en Baghdad Calling, die als boek en als tentoonstelling zijn gerealiseerd.
Volgens Van Kesteren was die presentatie gedurfd, want niet geheel volgens de Magnum-traditie: ‘Ze willen eigenlijk een serie van zestig onafhankelijke en iconische foto’s zien. The big picture, zoals ze dat zelf noemen. Mijn selectie was juist een reeks foto’s waarin het sociale en politieke engagement belangrijk zijn. Die benadering is de basis van mijn werk en leverde me de laatste jaren internationale erkenning op.’
Tijdens de jaarvergadering is er over de toetreding van Van Kesteren fel en emotioneel gediscussieerd. De voorstemmers zien in Van Kesterens werk een nieuwe, hoopvolle richting in de fotojournalistiek. De tegenstemmers hechtten zeer aan het criterium van de big picture.
Van Kesteren is teleurgesteld: ‘Ik ben ervan uitgegaan dat het aspect van sociale betrokkenheid, de concerned photography, zwaar zou meewegen, net als de vernieuwende manier manier waarop ik met journalistieke onderwerpen aansluiting bij het publiek vind. Magnum is een democratie en met deze keus geven ze duidelijk aan welke richting ze met het agentschap op willen.’
Toch is Van Kesteren niet uit het veld geslagen: ‘Ik ben van mening dat fotojournalistiek een nieuwe beeldtaal nodig heeft om het verhaal weer te laten communiceren met de kijker en lezer. Ik ben de afgelopen jaren een nieuwe koers in geslagen met een projectmatige aanpak van mijn werk. In mijn werk is de oprechte betrokkenheid bij het onderwerp cruciaal. Met de nieuwe projecten waaraan ik nu werk, zet ik die combinatie van betrokkenheid en vernieuwing voort. Die projecten zijn stuk voor stuk zonder enige hulp van Magnum opgezet en uitgevoerd. In die zin verandert er wezenlijk niet veel.’