Hoog in de lucht hangt een fotograaf met voorbeeldfunctie. Bungelende benen, de schoenen goed vast gestrikt. Een bezielde vakgenoot. Alleen het uitzicht laat wat te wensen over.
Toch kiest deze vakman voor het vogelperspectief. Nee, de haak van de hijskraan is niet door zijn kraag gejaagd. Dat lijkt maar zo. Die haak grijpt door de singels van het plankje waarop onze fotograaf daarstraks rustig heeft plaatsgenomen.
En nu? Eerst de camera maar eens openklappen, dan een glasnegatief uit zijn colbertzak gevist. Met de duim recht omhoog gestoken, voor een betere grip op de zaak, via het matglas het uitzicht scherp in kaart brengen. Ons uitzicht is trouwens niet om te juichen, maar wij kijken dan ook naar een foto ondergeschikt aan een fotomoment. Wie weet wat de fotograaf op dit moment zelf in beeld heeft!
We zullen het nooit weten. Laten we zeggen: een spectaculaire wolkenkrabber, maar daar gaat het uiteindelijk niet over. Het echte onderwerp van deze haakfoto is: vakgedrevenheid. Lekker opgaan in je onderwerp en wel dusdanig, dat storm, bliksem, verlies van evenwicht, regen, hoogteziekte, honger en kou, zelfs de dreigende dood, allemaal in het niet vallen bij het jachtgenot tijdens de zoektocht naar die ene zo begeerde wereldfoto. Dat is nog eens fotograferen.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.