Er gebeurt op Paris Photo meer dan de argeloze bezoeker ziet. Achter de schermen zijn er lang tevoren afgesproken ontmoetingen tussen aanbieders en kopers van fotografie, uitgevers, fotografen. Maar op de beurs zelf wordt ook verrassend veel direct verkocht, mensen die op de stand een foto zien en die gelijk kopen.
– door Edie Peters
Op vrijdag zijn er nog gereserveerde geluiden over het geringe aantal rode stickertjes naast de foto’s, het symbool dat de afdruk is verkocht. Maar aan het eind van de zaterdag is het aantal niet-verkochte foto’s ver in de minderheid geraakt.
Door de drukte en licht opgewonden sfeer – je zou het ook een lichte hype kunnen noemen – gebeuren soms verrassende dingen. Magnum-fotograaf Paolo Pellegrin maakte in 2005 een foto van de opgebaarde paus Johannes Paulus II. Eigenlijk een recht-op-en-neer nieuwsfoto, met als belangrijkste bijzonderheid dat-ie stemmig zwartwit is. Magnum maakte een print in een editie van drie. Werden zaterdag verkocht voor 9000 euro per exemplaar. Waarvan twee door één koper.
Traditioneel zoeken we trends op een vakbeurs als Paris Photo. Dat is dit jaar niet iets om vrolijk van te worden. De trend wordt het best verbeeld door een grote, speciale tentoonstelling van fotografen uit Italië, dit jaar het land dat tot zwaartepunt is gekozen. Tientallen foto’s van landschappen, zowel in de natuur als in de stad. Slechts twee foto’s laten mensen zien, zij het op de rug gezien.
Hier en daar treffen we nog wel een Nan Goldin-achtig blauw oog aan – wat dan ook gelijk weer gedateerd aandoet – maar verder zijn er vooral te veel en te groot afgedrukte beelden van fabrieken, wolkenkrabbers, weerspiegelende ramen, berglandschappen, stranden. Zijn we bang geworden voor mensen? Willen kopers alleen maar neutrale beelden boven de bank of in de receptiehal van het kantoor?
De handel leidt er niiet onder. Dat bewijzen de vele rode stickertjes. Dat bewijzen de reacties van galeriehouders die verzoeken krijgen van jonge fotografen om hun portfolio te mogen laten zien. ‘Nee, geen tijd.’ Klanten die willen kopen gaan voor, uiteraard.
Fotografen mogen emails sturen, maar dat hadden ze al gedaan en die werden niet beantwoord. Naarmate de handel in fotografie groter wordt, neemt ook de afstand tussen mensen toe. Andersom geconcludeerd: als je op Paris Photo zaken wil doen, moet je je daar al maanden tevoren goed op hebben voorbereid.