Het is koud voor de tijd van het jaar. En het klettert van de regen. Maar tussen de druppels zwerft een verlept papieren zakje en daarin zit een zonovergoten foto.
Een meisje aan de rand van een bak lichtblauw water. Onder haar tricot badpak een truitje, tegen de zonnebrand. De kille slierten regenwater van de realiteit verdampen bij zoveel hitte. Het zomerse kiekje kost 20 eurocent.
Eenmaal thuis gekomen nog eens kijken. Nu zitten er aan de overkant van het zwembad twee opvallend warm geklede mensen op leeftijd, duidelijk geen zin meer in een verbeterslag. Het meisje poseert nog steeds bij het diepe, maar geeft niet de indruk dat ze er graag in wil verdwijnen.
Pas na een poosje turen wordt het oog zich bewust van één rare natte voetstap op het zwembadperron, vlak achter de poserende meisjesgestalte. Een spoor van de fotograaf die van nabij nog een aanwijzing gaf? Maar waar zijn diens andere voetstappen dan gebleven?
We meten de rechtervoet van het meisje, gelijktijdig wordt de gekartelde foto tot filmstrip: het kind zakt iets door haar linkerknie, dompelt haar voet in het zwemwater, strekt haar standbeen en draait een kwartslag rechtsom. Ze steekt haar rechterbeen uit en plant haar druipende voet op het beton neer. De fotograaf moppert, ze moet weer gewoon gaan staan. En alleen met haar hoofd omkijken. Ze trekt haar voet terug. En poseert. Alleen de druppels ontbreken.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.