Interieurfotografie is een vak apart. Men moet er geduld voor in huis hebben en in het ergste geval: een styliste.
Toch zijn er altijd vaklui die zo’n lastige klus durven aan te vatten. Zoals destijds een fotograaf in België, hoogstwaarschijnlijk werkzaam in Gent omdat daar in een tweedehands meubelzaak, in een bureaukast, decennia later nog een fotografische opname bleek te zijn achtergebleven. Het kiekje kleefde tegen de achterwand van een donkere lade. En zweeg, maar we hadden ‘m.
Kosten: vijftig eurocent.
In iedere toeschouwer schuilt een styliste. Want het zal iedere kijker wel opvallen: geen van de voorpootjes raakt het vloerkleed. En dat levert beeldspanning op. Dit is niet zomaar een designstoel met een slap wit kussen in de hoek van een woonkamer maar: een madonna met kind onder het heilige licht van die enig juiste schermerlamp die vanuit de linkerrand het kader in prikt.
Kijk nou hoe goed de schakelaar tot zijn recht komt, vrij in de ruimte bungelend met het wijsgerige neusje richting aangeschoven lectuurbak. Zoiets vergt tevoren ruimschoots aandacht, professioneel geveeg met kwastjes, stilistisch gepoets met lapjes en vooral ook: geschuif. Anders wordt zo’n interieurfoto niks.
Ieder stukje design bezit zijn een eigen schuine positie ten opzichte van de haakse muren. Een beetje naar links, nog een tikje naar rechts. En dan iets schever. Daarna niet meer stoten tijdens het stofzuigen… er wordt slechts glimlicht getolereerd daar waar het moet zitten.
Hoeveel zweeturen zal deze kiek de fotograaf niet hebben gekost? Gelukkig hoefde er geen mens op die stoel, dat scheelt enorm veel gestift en gepoeder. En om nou te zeggen dat dit soort fotografie uitnodigt tot lekker zitten…
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.