Met de kwaliteit van de foto is het abominabel gesteld, de inhoud oogt daarom misschien des te beter. Mysteries, verdwijningen, trucages, magie. En dat met veel doeken.
Mevrouw wijst, ziet ten eerste niet waarnaar ze wijst, en dan zien wij ook nog eens niets. Meneer echter doet iets onduidelijks met een potje, misschien dat hij een goedje mengt – of iets laat verdwijnen. Belangrijk lijkt daarbij dat ook hij niets ziet.
Zijn ze een echtpaar? Mocht de fotograaf niet dichterbij komen omdat die anders teveel van de goochelarij zou ontmaskeren? Is het konijn ‘m al stiekem gesmeerd uit het fotokader, of moet de duif nog opstijgen? Want wat staat daar voor bijna onzichtbare glazen box op mevrouws magische tafel?
De belichting van het mysterieuze duo en hun voorovergebogen houding zijn raak, want de spanning wordt opgevoerd. We wachten. En wachten. Geen truc. Een instructiesessie misschien? Ook de fotograaf wacht. Net als wij: op niets. Dan verandert hij zijn belichtingstijd, diafragma dus scherptediepte, en knipt af. Toch nog actie: dankzij zijn vakkennis verdwijnt het zwarte pak van de goochelaar op lumineuze wijze in de donkere achtergrond. Fototruc.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.