De pensionaatturnzaal van het Institution des Sœurs de la Sainte Famille te Ieper is opvallend leeg. De deuren zitten potdicht… zien we daar op het randje boven de toegang een Heilige op scherp staan?
Het valt nauwelijks te zien, maar ‘t lijkt alsof het beeld met beide handen naar zijn hart grijpt. We kunnen het ons toch al niet voorstellen… Zusters in het wandrek. Het zicht hierop is de wereld altijd ontnomen, getuige de gordijnen- links en rechts- naast de ramen.
De toestellen uitgeklapt, de vloer keurig aangedweild. Alles voor de show. Één bank hangt als evenwichtslat, de andere leunt omgeklapt als glijbaan tussen de spijlen van het klimrek. Dat is allemaal nog wel te doen in habijt. Maar de rekstokken?
En dan die springplank. Een sprong waarheen? Ach, we ontwaren een ragfijn koord tussen die twee palen daar. Hoog hangt het niet, maar na de afzet zullen de enkels toch heel even vrij moeten worden gemaakt om de zweefvlucht niet in een jammerlijke struikelpartij te smoren.
En vergeet de fotograaf niet. Het statief staat opgesteld met de poten stevig in de houten turnvloer geprikt, om eventuele schokken te weren. Met de zelfontspanner van een paar meter in de hand verdwijnt hij kuis achter andere deuren. Die moeten wel op een kier blijven, anders werkt de techniek niet. Daar komen de Zusters al, heel bedaard op een rij. De fotograaf beschouwt ze op de rug gezien. De eerste en langste Zuster gaat zo beginnen. De laatste, kleinste Zuster van stuk, zal de rij weer sluiten. De fotograaf drukt af bij iedere sprong.
Daar vliegt de eerste Zuster al richting Heilige, maar waar is de zachte mat? Zij zweeft… landt goddank op veerkrachtige voeten. Haar enkels buigen soepel mee, net zoals die van de andere Zusters. Zodra de kleinste Zuster veilig geland is verlaat de gehele orde de pensionaatturnzaal, op naar het gebed.
Peinzend komt de fotograaf weer binnen. Ineens weet hij het! Zo zonder mat springen… dan moet de man op het randje welhaast de beschermheilige Sint Christoffel wezen. Op naar de doka! Waar hij ontdekt dat hij de gevoelige platen vergat. Vandaar dus die uitgestorven turnzaal.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.