Interview met Erica McDonald over Develop Photo

Het was niet eenvoudig om een afspraak te maken met de New Yorkse fotografe Erica McDonald: ze heeft het druk. Heel druk. Ze geeft les op de Colombia Universiteit, ze is bezig met haar serie The Laundry Sherpa of Brooklyn, haar werk is te zien op Photoville in New York, ze cureert eigenhandig het fotografie platform DEVELOP Photo en ze stelt het programma samen van de derde dag van het OP-festival (het online filmfestival over fotografie). Toch is ze ruim op tijd aanwezig in het café waar we hebben afgesproken en blijven we uren praten over fotografie, haar grote passie.

photq-erica_mcdonald

Hoe is die passie begonnen bij jou?

“Toen ik een jaar of vijf, zes was vond ik een foto album met daarin allemaal foto’s van mijn zusje toen ze drie was. Die foto’s waren gemaakt door een professional. Ik realiseerde me dat deze foto’s de enige manier waren waarop ik mijn oudere zusje kon zien, terwijl ze jonger was dan ik op dat moment. Dat fascineerde mij. Ik had zelf niet zo’n album, dus mijn 3-jarige ik bestond niet meer. Als je dingen niet vastlegt, dan gaan ze dus verloren. Op dat moment ben ik begonnen met het documenteren van mijn leven met de polaroid camera van mijn oma. Ik wilde een permanent archief aanleggen. Fotografie is een vorm van verzamelen: het verzamelen van tijd en herinneringen, die zonder foto voor altijd zullen verdwijnen. Als fotograaf verzamel ik die momenten, leg ik ze vast en structureer ik ze.”

Dat structureren doe je ook bij DEVELOP Photo, een online platform voor fotografie. Waarom ben je daarmee begonnen?

“Het begon toen ik erachter kwam dat mijn studenten de namen van bekende en vooral belangrijke fotografen niet kenden. Ik vind het belangrijk dat ze op de hoogte zijn van de geschiedenis van de fotografie en dat ze weten wat er al gemaakt is. Pas dan kunnen ze hun eigen werk in context plaatsen. Maar als je op internet zoekt, is die informatie lastig te vinden. Fotografie is echt een verschrikkelijke zoekterm: je komt terecht bij een eindeloze reeks van trouwfoto’s, vakantiekiekjes en pornografie. Daarom wilde ik een centrale plek maken, waar je alles kan vinden over kwalitatieve fotografie: interviews, documentaires, multimedia stukken, rondleidingen op exposities, nieuwsreportages, foto albums….alles is welkom. Het enige criterium dat ik als curator hanteer is kwaliteit. Werk dat slecht gemonteerd is of slechte muziek heeft, komt niet door de selectie. Werk dat van goede kwaliteit is, maar niet aansluit bij mijn persoonlijke smaak, wel.”

DEVELOP Photo heeft twee kanalen, één op Youtube en één op Vimeo. Er staat zoveel werk op dat het bijna onmogelijk lijkt dat je dat helemaal in je eentje verzameld hebt. Hoe doe je dat?

“In het begin heb ik er 2,5 maand fulltime aan gewerkt. Ik verzamelde toen vooral werk, dat al te vinden was op bijvoorbeeld Youtube. Daarna ben ik ook nieuw werk gaan verzamelen. Ik ken veel mensen en ik ben ook heel actief (ik lees veel en ik ga naar openingen van exposities), dus ik weet waar ik moet zoeken naar nieuw materiaal. Ik ben nu vooral veel tijd kwijt aan het uitzoeken van de auteursrechten: er staat niks op DEVELOP Photo zonder toestemming van de makers. Dat vind ik erg belangrijk. Maar het is inderdaad veel werk en ik verdien er niks aan.”

Wat levert DEVELOP Photo jou dan op, als het geen geld is?

“Ik houd ervan om anderen te helpen, te delen, te onderwijzen. Ik houd er ook van om orde aan te brengen en te structureren. Als ik thuis de was ophang, sorteer ik het op kleur. Daar word ik blij van. DEVELOP Photo stelt mijn ‘geeky’ kant tevreden. Daarnaast hoop ik dat het platform iets teweeg brengt bij mensen: ik hoop dat de bezoekers geïnspireerd raken of nieuwsgierig en op zoek gaan naar meer werk van de fotografen die op mijn site staan. Op die manier hoop ik een tweede ‘portal’ te zijn voor hun werk.”

En jouw eigen werk?

“DEVELOP Photo bezorgt me natuurlijk ook bekendheid, maar ik moet oppassen dat mensen niet denken dat ik te druk ben voor opdrachten of dat ik meer geïnteresseerd ben in het verzamelen dan in het maken van foto’s. Hopelijk word ik niet onzichtbaar als fotograaf. Ik maak op dit moment minder werk in opdracht en meer vrij werk. Dat is persoonlijker: daarin kan je meer je eigen ‘oog’ kwijt. Als je journalistieke foto’s maakt, ben je op zoek naar het meest objectieve plaatje. Ik laat liever mijn persoonlijke visie zien: wat ik interessant vind en wat mijn aandacht grijpt. Dat geeft een hoop vrijheid.”

photoq-McDonald_OWS-6688

Wat grijpt jouw aandacht?

“Er is een overvloed aan inspiratie, overal en elke dag. Occupy Wall Street bijvoorbeeld. Dat protest was elke dag in het nieuws, het was zo publiekelijk: er liepen hordes journalisten en fotografen rond. Dan moet je iets origineels bedenken: ik wilde dat laten zien wat niet zichtbaar was. Under the blue tarp: onder het blauwe zeil, in de leef- en slaapruimtes van de demonstranten. Dat was zo privé, dat de meesten van hen zelfs nog nooit bij hun buren naar binnen hadden gekeken. Ik heb daar een maand lang zoveel mogelijk foto’s proberen te maken. Dat was fysiek heel zwaar. Buiten ben ik in het gedrang onder de voet gelopen en geslagen door agenten, binnen maakte ik foto’s in een kleine, donkere ruimte vanuit een lastige hoek. Fotografie is niet altijd verheffend of leuk, maar het is wel betekenisvol en het verhaal is belangrijk. Je hebt als fotograaf een verantwoordelijkheid om gebeurtenissen vast te leggen en te documenteren.”

Hoe krijg jij mensen zo ver dat ze je met camera en al toelaten in hun leven?

“Mijn basis-filosofie is dat we allemaal één en dezelfde zijn. In essentie verschillen we helemaal niet zoveel van elkaar en dus heb je met iedereen overeenkomsten. Het is een kwestie van die vinden. Ik heb empathie voor hun situatie, ik ben oprecht geïnteresseerd en ik wil een ander perspectief laten zien. Zolang je eerlijk bent, is het niet zo moeilijk. Het heeft te maken met oogcontact en lichaamstaal.”

Je maakt je meeste werk in je woonplaats New York City. Waarom is dat?

“Ik houd van thuis, ik ben niet zo’n zwerver. Dat wil zeggen: ik houd wel van reizen, maar dan ben ik druk bezig om die ervaringen te verteren en heb ik er niet meteen noodzakelijkerwijs zoveel over te melden. Daarbij is New York een fotogenieke stad: er zijn hier zoveel verhalen, die ik nog wil laten zien.”

photoq-mcdonald_erica_sailor_sherpa-copy

Waar ben je nu mee bezig?

“Ik ben momenteel bezig met een fictieve serie, die ik fotografeer in documentaire stijl: The Laundry Sherpa of Brooklyn. Ken je die mensen, die door de stad lopen met die grote zakken vuile was op hun rug? Ze zijn op weg naar de wasserette, maar ze doen mij denken aan die mensen die met hun was op weg zijn naar de rivier. Zo wilde ik ze dan ook fotograferen: dwalend door een stedelijk landschap op zoek naar de rivier, die ze misschien niet kunnen vinden. Het is een serie, die volledig uit mijn eigen fantasie is ontstaan en dat maakt het zo leuk om te doen.”

Hoe pak je dat aan?
“Ik spreek mensen aan op straat en leg hen uit waar ik mee bezig ben. Ik vraag eigenlijk van ze dat ze acteren en dus heb ik hun volle medewerking nodig. Ik vraag ze bijvoorbeeld om er moe uit te zien. Tot nu toe heeft nog niemand ‘nee’ gezegd. Ze vinden het eigenlijk allemaal wel grappig en het duurt ook niet zo lang. Vaak heb ik vijf minuten nodig om mijn verhaal te vertellen en ze te overtuigen en dan ben ik nog eens vijf minuten bezig met fotograferen. That’s it.”

Je hebt de zondag programmering van het OP-festival verzorgd. Hoe heb je dat aangepakt?

“Ik heb er veel werk in gestoken, omdat ik altijd bang ben dat ik te weinig doe. Ik wilde een mix laten zien van hedendaags werk en van werk gemaakt door diegenen, die hebben geholpen het pad te plaveien waar we tegenwoordig op lopen. Ik geloof sterk in het belang van afkomst en van geschiedenis in de fotografie. Het verhaal vind ik ook belangrijk. Die twee aspecten hebben zo’n beetje mijn keuzes bepaald.”

• DEVELOP Photo:

• Under the Blue Tarp (Occupy Wall Street):

http://www.ericamcdonaldphoto.com/#/new-york-city/ows—under-the-blue-tarp/McDonald-3352

• The Laundry Sherpa’s of Brooklyn:
http://www.ericamcdonaldphoto.com/#/new—the-laundry-sherpas-of-brooklyn/Sherpa_web_McDonald_Erica_004s

• OP Festival www.opfestival.nl

Met dank aan Wyke Potjer