De jury van de Fotojournalist van het Jaar kraakt harde noten over de kwaliteit van jonge persfotografen. Uit het rapport over de Canonprijs (voor jong, veelbelovend talent): ‘Verschillende leden van de jury nemen waar dat zich een mentaliteitsvervlakking onder jonge fotografen voltrekt, die samen te vatten valt als : succes moet niet teveel moeite kosten. Een vechtersmentaliteit ontbreekt.’
PhotoQ zet hier graag een discussie over op. Ben je het met de jury eens? Of vind je dat de heren de plank mis slaan? Mail PhotoQ, dan publiceren we zo senl mogelijk jouw mening. Reacties komen onderaan dit bericht.
Het juryrapport opent: ‘Helaas moet de jury van de Canon prijs en de Fotojournalist van het jaar constateren dat de kwaliteitskloof tussen aanstormend talent en de gevestigde orde van fotografen ieder jaar groter lijkt te worden. Dit is een zorgelijke ontwikkeling. Geregelde verversing van de gevestigde orde is noodzakelijk voor een levendige en creatieve beroepsgroep.
Zorgelijk vooral is dat het verschijnsel niet alleen verklaard kan worden uit een technologische – , dus financiële, kloof tussen ontluikend en gearriveerd talent.’
Om ten slotte te concluderen: ‘Blijkbaar heeft de mentale instelling van Beenhakkers patatgeneratie ook de gelederen van de creatieve beroepen aangetast.’
De jury wordt gevormd door Peter van Dijk (onder meer voormalig hoofdredacteur van het AD), Peter Dejong (AP-fotograaf), Bert van den Hoed (eindredacteur UN), Eddie Marsman (publicist voor onder meer NRC Handelsblad, en Edie Peters (PhotoQ).
De winnaar van de Canonprijs, de 28-jarige Luiz Maximiano, onttrekt zich aan de door de jury vastgestelde ontwikkeling. Uit het rapport: ‘Hij getroost zich grote inspanningen, hij investeert zelf in zijn reportages om ze vervolgens zelf aan de man te brengen. Ook zijn fotografie is doortrokken van deze toewijding aan het vak.
In tegenstelling tot vele andere jonge inzenders beheerst Maximiano de kunst om een verhaal met fotografische middelen te vertellen. Zijn gebruik van licht is origineel, het woord autofocus staat zo te zien niet in zijn vocabulaire. Zijn beelden tonen zijn zoektocht naar de perfecte compositie. Niet dat hij altijd slaagt, maar al zijn beelden bewijzen dat hij een bezeten vakman wil zijn. Een makkelijk shot komt zelden voor. Kleurgebruik bij Maximiano is gedoseerd, dienstig aan de compositie en nooit dominant of afleidend.’
• Bekijk op diens site het werk van Luiz Maximiano
REACTIES:
Volkomen met deze stelling eens. Het is al een tijd aan de gang de vervlakking en
denkwijze dat als je maar wat aan kiekt je fotograaf of z.g.n. creatief bent. Maar ook
zijn de vooral jonge onervaren curatoren hier schuld aan, die denken dat alles maar kunst is. Wat een verademing om de Paris Photo te zien na de miserabele fotografie die ik vaak op expo’s hier zie.
Groet Cees Veelen
—
Hallo, even betreffende de opmerking van de ZC jury dat de vechtersmentaliteit bij jonge fotografen ontbreekt: Is het inmiddels niet zo dat het bijna onmogelijk is geworden om aan de bak te komen met kwalitatief hoogwaardig werk ? Hoe hard en waarvoor moet eigenlijk gevochten worden als kwaliteit alleen door wedstrijdjury’s en een enkele
kwaliteitskrant wordt gewaardeerd ? In het jaarverslag van PhotoQ is immers te lezen dat de markt overspoeld wordt met amateurfoto’s die voor een habbekrats over de toonbank gaan, en dat redacteuren het ook niet zo nauw meer nemen, een plaatje bij een praatje is wel genoeg. Op die manier wordt vervlakking in de hand gewerkt, en wordt het vechten tegen de bierkaai als je als fotograaf aan de slag wilt.
Met vriendelijke groet, Max Heijndijk