Fotograaf Bert Huntoon schoot op een zonovergoten dag in 1940 een complete serie: Two girls wading, walking, swimming, sunbathing and waterfighting on the beach. Daarna vielen de meisjes doodop neer in de golven. Nog één keer hanteerde Bert de ontspanner.
On the beach? Geen strand te zien. Wel vier heel erg lange benen. Die benen worden naar de linker onderhoek gezogen – en dus steeds langer. Ook tekent zich onder de dijen van het gestreepte meisje ergens in de diepte iets af, alsof ze op een waterrand balanceert. Volgt daarna een eindeloze onderwaterglijbaan?
Het zeewater leidt zijn eigen leven en spoelt, draait, schuimt, verleidt, kabbelt. Niets wijst op de kenmerkende, hoge golven van the beach. En wat werpt daar in de rechter bovenhoek zo’n rechthoekige schaduw?
Ondanks de meisjes trekt het water de meeste aandacht. Het vloeibare geheel begint langzaam te draaien, eerst bij de voeten, dan schuin boven de baadsters. Het geluid van een slurpend afvoerputje dringt zich op. Maar daarvoor is eerst een draaikolk nodig.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.