Halverwege de crisisjaren besluit de Amerikaanse fotograaf A. Kendrick zich te specialiseren in kroostfotografie. Hij is zelfs bereid – met camera en statief – bij zijn klanten thuis de baby te komen portretteren.
Maar het onderwerp blijkt nogal lastig. Rond 1936 schiet hij wel eens raak, maar produceert vooral rijen kiekjes waarop wegwaggelende peuters en woedend kijkende baby’s te zien zijn. Vaak belandt het mooi opgedofte kroost nauwelijks op de gevoelige plaat, terwijl Kendrick toch een vakman met een behoorlijke staat van dienst is.
Op de linker foto staat min of meer peuter Henry Becker. Hieraan vooraf gaat een serie prachtige plaatjes waarop Henry totaal mist – of zijn andere helft ontbreekt. Levende foto’s.
In de jaren veertig krijgt Kendrick langzamerhand de slag te pakken. Op het rechter portret uit 1944, dat zich ongetwijfeld geheel aan de wetten van de juiste babyfotografie onttrekt, is The Niemuller baby weergegeven. Zo’n kader streelt het oog.
Nog wat jaren later levert Kendrick eindelijk de begeerde maar saaie, statische portretten van smalend in de lens kijkende peuters af. Professioneel kroost, voor altijd gevangen in het fotolijstje. Onnodig hiervan een voorbeeld te tonen.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.
Tweet