Het weekend dat World Press Photo organiseerde vanwege zijn 50-jarig bestaan was zoals we dat van de organisatie gewend zijn: gedegen, leerzaam en voor fotografie-begrippen behoorlijk groots.
Donderdag 6 oktober begon met een middag waarop fotografen en fotoredacteuren van vier Aziatische en vier Europese kranten elkaar troffen, mede-georganiseerd door the Asia-Europe Foundation. Het werd een bonte mix. Zulthan Jazul vertelde hoe moeilijk het is om op de Filippijnen een goed nieuwsmagazine van foto’s te voorzien vanwege geld- en personeelsgebrek, vormgeefster Liv Olsen van het Deense Dagblad Politiken pleitte voor illustratieve fotobewerking bij voorpagina-nieuws om de voorspelbaarheid van nieuwsfotografie te verdrijven, die door Frank Schallmaier van de Volkskrant werd omschreven als: ‘Bijna alle foto’s lijken op elkaar, er staan wat mensen op die iets doen, tegen een achtergrond die laat zien waar het nieuws zich afspeelt.’ Verrassend was de hoge kwaliteit van de fotografie bij kranten als Koran Tempo (Indonesië) en Straits Times (Singapore), maar vooral die bij de een jaar oude Chinese krant Nanfang Dushi.
Vrijdag was de dag waarop het door World Press Photo geëntameerde project Things as they are werd gepresenteerd. Eerst als boek in Loods 6 en ’s avonds als tentoonstelling in Foam.
Daar ging nog een spreekbeurt aan vooraf van de hoogste baas van Getty Images, Jonathan Klein, die erg zijn best deed om het publiek de indruk te geven dat hij one of the boys is, maar daar niet erg in slaagde. Hij noemde de fusiegolf in de gedrukte media een belangrijke bedreiging, waarbij menige aanwezige de wenkbrauwen fronste omdat Klein in het geheel niet sprak over de schaalvergroting waarmee zijn eigen bedrijf omzich heen graait, waarbij de belangen van fotografen vaak secundair zijn.
Vervolgens vertelde Chris Boot over het imponerende boek De dingen zoals ze zijn (want ook in het Nederlands verkrijgbaar), dat fotojournalistiek laat zien zoals het werd en wordt gebruikt: in magazines, kranten, etc. ‘We bekeken fotojournalistiek als een product.’ Het leverde een schitterend boek op met een schat aan informatie over hoe er de afgelopen halve eeuw met fotografie in media is omgesprongen.
Een eigen weerslag is daarvan te zien in Foam, waar de Franse meester Christian Caujolle als curator voor tekende. Eindelijk eens geen foto’s in een lijst, maar een overvloed aan gedrukte pagina’s, afdrukken met aanwijzingen voor croppen, projecties, in een mooie, open vormgeving van Teun van der Heijden. En een kleine Nederlandse toevoeging aan de tentoonstelling gemaakt door Adriaan Monshouwer.
Op zaterdagmiddag waren er dan nog lezingen over actuele ontwikkelingen als gebruik van amateurfotografie, digitale manipulatie en meer.
En ’s avonds een grote afsluitende plechtigheid met feest na afloop in de Amsterdam Convention Factory. Bestuursvoorzitter Gerrit-Jan Wolffensperger en Journaal-lezer Philip Freriks leidden een duizendkoppig publiek langs beelden uit de geschiedenis van World Press Photo, een nieuwe documentaire Looking for an icon, en jazz standards gezongen door Mathilde Santing.
Voordat de avond uitmondde in een groot feest was er nog een hartstochtelijk pleidooi van Jan Pronk, speciaal vertegenwoordiger van de VN voor Sudan. Hij stelde vast dat er tot op de dag van vandaag oorlogsgruwelen plaatsvinden in de regio Darfur. En dat daar geen foto’s van zijn. Voor een deel omdat de media bij het wereldnieuws nog steeds alle aandacht richten op Irak en Afghanistan. Pronk riep de fotografen op naar Darfur te gaan en te laten zien wat daar gebeurt: ‘Blijf kijken, blijf tonen, blijf verhalen vertellen.’
En omdat het een World Press Photo-avond was, kregen drie mensen ook nog een eenmalige prijs, bij gelegenheid van het jubileum: de twee nog levende oprichters van dit Nederlandse initiatief dat uitgroeide tot een belangrijke wedstrijd op wereldschaal, Bram Wisman en Ben van Meerendonk; en Ron Wunderink, voormalige pr-baas van KLM, die als bestuurslid zeer wezenlijke bijdragen leverde aan de financiële en sociale basis van de organisatie.
En bij de uitgang kregen de bezoekers onder meer nog het speciaal door TNT uitgegeven vel postzegels mee.
• Bekijk World Press Postzegelvel (Flash)
• Meer: 50 Years World Press Photo