Onder de titel Eigen Toko opende wethouder Laethitia Griffith in Imagine IC in Amsterdam woensdagmiddag een tentoonstelling van vijftig portretten die Raimond Wouda maakte van ondernemers in het stadsdeel Zuidoost. Deze presentatie wordt aangevuld met dertig foto’s die de ondernemers zelf van hun zaak maakten. Het werk is te zien tot en met 29 februari 2006.
Naam: Mariëtte Pinas
Geboorteland: Suriname
Onderneming: Un-Sani, uitvaartverzorging
Stervensbegeleiding, afleggen, begraven: ik vind het prachtig! Heel gek, maar ik knap op van dit werk, het brengt me rust.
Jarenlang combineerde ik een baan in de zorg met werk in een Hollands uitvaartcentrum, maar daar kwam ik niet verder in het bedrijf. Ik vermoed dat ze bang waren voor negatieve reacties op een Surinaamse uitvaartverzorger. Nadat ik mijn diploma voor begrafenisondernemer haalde, schreef ik Un Sani in bij de Kamer van Koophandel. Het betekent ons ding in het Sranan, oftewel: ‘Zie je, we hebben onze eigen plek.’
Geheel empowered ging ik aan de slag, ik had het coachingstraject van Women@work doorlopen. Meteen bleek het gebrek aan startkapitaal een struikelblok. Terwijl ik nu af en toe een klus doe, werk ik aan het zakenplan en verpleeg ik parttime. Maar ik ben een doorzetter. Het is belangrijk om het beeld te doorbreken dat Surinaamse vrouwen alleen in de verpleging zitten.
Uiteindelijk is het mijn wens om een echt eigen centrum te openen. Een Surinaamse uitvaart verloopt met veel meer tam tam dan een Hollandse. De bewassing duurt soms wel drie uur, we zingen veel spirituals, er wordt luidruchtig gehuild. Reguliere uitvaartcentra vinden dat lastig. Dan krijg ik te horen dat de familie in een andere zaal last van ons heeft.
Mijn kracht is mijn persoonlijke begeleiding en absolute toewijding, in dat opzicht ben ik een echt multiculturele ondernemer. Afrikaanse gewaden of klompen: ik pas me volledig aan. Natuurlijk stelde ik zelf ook al een wilsbeschikking op. Ik wil in Suriname begraven worden. Ook al ben ik vanaf mijn tiende jaar hier, mijn hart ligt daar.