De Britse fotograaf Martin Parr is een grote trekker geworden. De presentatie voor de inmiddels tot 300 leden gegroeide Club_Foam (niet allemaal aanwezig) zat geramd, aldus bezoekster Nienke Denekamp: ‘Parr was charmant als altijd en had de hele zaal mee.’ Hij was de man die sneller sprak dan zijn eigen slideshow: ‘My, I’m one slide ahead of myself!‘.
Foto Henk Fakkeldij
Voor gespreksleider Jhim Lamoree kwam de voortvarende manier waarop Martin Parr maandagavond in Club_Foam zijn werk toelichtte als een verrassing. Speciaal voor PhotoQ maakte Lamoree een verslag:
Martin Parr gaf gisteravond in Foam een lezing over eigen werk. Toen ik voor de lezing aan hem vroeg hoeveel tijd hij ongeveer nodig dacht te hebben, zei hij: ’48 minuten.’ Die resoluutheid tekent de fotograaf. He’s a natural man, a man with a plan.
Parr heeft ook alles zoveel mogelijk onder controle, alleen tijdens het fotograferen laat hij het toeval toe. Dan schiet hij heen en weer als een vogel van tak tot tak. Hij zit met zijn camera boven op zijn onderwerp, maakt snel een praatje met iedereen die hij fotografeert om mensen gerust te stellen en is weer verdwenen. Thuis selecteert hij de beste snapshots.
Een aantal daarvan liet hij in Foam aan het in grote getale toegestroomde publiek zien. In chronologische volgorde. Zijn academiewerk, nog in zwart-wit , zoals het hoort en romantisch. Het verheerlijkte het dagelijks leven van de working-class hero en stond daarmee in de grote Europese traditie van de humanistische documentaire fotografie.
Door onder andere de invloed van ordinaire ansichtkaarten en de ordinaire grappen van bekende Britse komieken ontwikkelt Parr langzaam maar zeker een heel eigen blik. Hij vindt zijn eigen onderwerp: het dagelijks leven van de lower en middle classes in Engeland, dat hij letterlijk betrapt in verzadigd technicolor en met veel flash.
Weg is de romantische humanistische benadering. Leve de alles in perspectief zettende grap! Parr heeft zijn onschuld voorgoed verloren, evenals de mensen die hij fotografeert. Het leven wordt niet langer gevierd, het leven wordt bekritiseerd. Veel mensen in de zaal moesten er om lachen.
Jhim Lamoree