Kunstenaar/schrijfster fotografeerde voor haar boekje ‘Vachtig’ haar drie katten. ‘Vachtig’ bestaat uit tamelijk abstracte foto’s van poten, plooien en staarten, allen bedekt met verschillende tinten kort haar (Het gaat om twee Siamezen en een oriëntaalse korthaar).
Nu valt bijna iedereen voor foto’s en filmpjes van katten, met name als ze met een bijna menselijke uitdrukking iets ondeugends doen. Ook ik fotografeer regelmatig mijn kat als hij zich gedraagt als tapijt. Niet elke fascinatie is echter een boek waard. Menselijke huid, dat is een ander verhaal. Denk aan het boek ‘Mijn zachtste huid’ van Lieve Blancquaert waarin zij portretten van mensen met brandwonden laat zien. Ook exotische diersoorten, op de huid gezeten door een fanatieke poolbewandelaar wiens enige menselijke contact bestaat uit het emailen met de redactie van National Geographic, zijn best eens een boek waardig. Dat gaat over emotie, over taboes, of over schoonheid die niet naast de deur of zelfs in huis te vinden is.
Met Velds foto’s zelfs is overigens niets mis, en ook mij lijkt het fijn me tegen deze poezelige diertjes aan te vlijen terwijl de wind om het huis giert. Het is in het geheel niet gek om dol te zijn op je katten, maar om daar nu een aan één van die katten opgedragen boek aan te wijden, is een andere zaak.
Erika Veld
Vachtig / Furrish
Dander producties 2011
www.erikaveld.nl