Visa Pour L’Image, het jaarlijks in Perpignan gehouden festival van fotojournalistiek bood dit jaar veel, maar veel ook niet. Zoals elk jaar waren er veel tentoonstellingen met veel foto’s, elke avond screenings in de buitenlucht met veel (vaak te veel en saai) fotoseries en er waren veel fotografen en fotobureaus die druk zaken deden.
Ondanks de drukte viel op dat veel mensen klaagden. De bezwaren betreffen vooral de voorspelbaarheid van het festival, verband houdend met de conservatieve aanpak van directeur Jean-François Leroy: elk jaar opnieuw een nadruk op zwartwit-reportages over ellende in de wereld, keurig in lijsten die keurig op een rijtje hangen. Als je in Perpignan rondloopt heb je niet meteen het idee dat je deel uitmaakt van een sector die zich vernieuwt. Het goede nieuws is dat de klachten dit jaar niet alleen op de terrassen te horen waren, maar ook op de Franse radio. Hopelijk is dat aanleiding genoeg voor een stevige evaluatie en heroriëntering.
• Een aardige verrassing was de vertoning tijdens een van de avondshows van werk van Eddy van Wessel dat hij maakte na de aardbeving in het Iraanse Bam.
• Het overige Nederlandse aanbod stond al eerder op PhotoQ.
• Een overzicht van het complete aanbod: www.photographie.com.
• Een lijst met winnaars van de dit jaar verleende prijzen: PDN Online
• En voor wie de geaccrediteerde professionele bezoekers wil tellen: Wie was dit jaar in Perpignan? (45 pagina’s pdf)
• Ten slotte was het leerzaam om te zien dat voor het signeren van de monografie C’est la vie door Willy Ronis een rij van wel vijftig mensen buiten op een plein stond, terwijl Jane Evelyn Atwood in de boekhandel met Sentinelles de l’ombre, over slachtoffers van landmijnen, tevergeefs op bewonderaars wachtte.
Overigens trok ook het nieuwe, mooi en klassiek vormgegeven boek iWitness van Tom Stoddart veel aandacht. Zie voor een impressie: Digital Journalist.