‘Samen sterk’ hebben ze gedacht en gingen zich organiseren. POC is een internationaal verbond van autonoom werkende fotografen. In het boekje Alone Together zijn foto’s van 21 groepsleden opgenomen.
Dit ‘International project for contemporary images’ is een initiatief van de Franse fotograaf Charles Fréger. Hij brengt in 2002 een groep relatief jonge fotografen/kunstenaars samen, die zich sindsdien langzaam uitbreidt.
Zij delen hun ervaringen en contacten in ‘een omgeving waar de ‘iedereen voor zichzelf-mentaliteit’ en de beruchte eenzaamheid van de kunstenaar de norm zijn’. De naam ‘POC’ is ontstaan uit de afkorting van een citaat uit de film ‘Ocean Eleven’, waarin Brad Pitt opmerkt dat de organisatie van een overval een ‘Piece Of Cake’ is.
POC organiseert regelmatig workshops, waaraan meestal tentoonstellingen verbonden zijn en verzorgt meerdere publicaties per jaar. Vanuit Frankrijk wordt een internetwerk bijgehouden. In Alone Together verwoordt de publicist Didier Mouchel de uitgangspunten van POC. Hij constateert dat deze nieuwe generatie niets heeft met ’the avant-garde or revolutionary illusions of the 20th century’. Mouchel vindt dat de 21ste eeuw wederzijdse ondersteuning en pragmatisme vereist. En dat de samenwerking zich naast het ‘artistic discours’ moet richten op ’the realities of production and marketing’.
In Alone Together zijn van 21 fotografen twee tot vijf beelden afgedrukt. Via de website van de groep zijn de sites van de individuele fotografen te bereiken. Wanneer je die bekijkt, blijken de in deze groepscatalogus opgenomen foto’s niet altijd even representatief. Zeer algemeen gesteld, en ik citeer uit de inleiding, houden de fotografen zich bezig met thema’s als ’the urban and its margins’ en ‘constructed and untamed nature’, kortom:’the natural and the artificial are called into question’. De leden van POC onderzoeken ook in meer of mindere mate de geldigheid van de gebruikte media, in hun geval fotografie en video. En iedere kunstenaar verhoudt zich op haar of zijn manier met ’the margins of the documentary attitude’.
De beperkingen die de beeldkeuze (kies representatieve beelden van 21 fotografen) en de beknopte inleiding met zich meebrengt, leiden mijns inziens tot een zodanig veralgemeniseerd beeld van het werk van de groepsleden, dat je vraagtekens kunt stellen bij de zinvolheid van een dergelijke uitgave. Als marketing-instrument schiet het, met een verkoopprijs van 25 euro, naar mijn inschatting ook haar doel voorbij. De dubbele betekenis van de titel die de inleider claimt: als aanduiding voor het karakter van de groepsvorming èn als paraplu-thema voor het getoonde werk, vind ik een niet staande te houden zwaktebod.
Han Schoonhoven
Alone Together
fotografie: Patricia Almeida (Portugal), Johannes Rompanen, Janne Lehtinen en Ville Lenkkeri (Finland), Charles Fréger, Marina Gaddoneix, Thomas Humery en Thomas Mailaender (Frankrijk), Loan Nguyen en Mathieu Bernard-Reymond (Zwitserland), Goetz Diergarten, Matthias Koch en Peter Granser (Duitsland), Rachel Reupke, Adam Thompson, Stephen Hughes en Trish Morrissey (Groot Brittannië), Brigitta Lund (Denemarken), Bert Dankaert (België) en Jasper de Beijer (Nederland)
tekst: Didier Mouchel
paperback, 21 x 27 cm, ongeveer 60 foto’s in zwart-wit en kleur
uitgave: POC/Veenman 2006
prijs: 25 euro
• Informatie over POC en haar leden, zie: