Vier mannen aan één touw, bovenop de Emmons gletsjer. En een fotograaf. Zonder touw? Verliest deze zich op de toppen van de Mt. Rainier niet te veel in het fotovak?
We overzien de situatie daar in de buurt van Washington. Zien de bergbeklimmers er gespannen uit, dan is het touw naar de fotograaf waarschijnlijk geknapt. Maar nee, dat lijkt niet het geval. Toch ziet het ernaar uit dat de lens van het fototoestel een flink eind langs de noordflank terug is gegleden. Dat levert zo van onderaf trouwens wel een bijzonder perspectief op.
Alleen – we willen niet zeuren maar – is deze plaat niet veel interessanter wanneer de vier klimmers zich evenredig over de vier toppen verdelen? Met voor de veiligheid nog wel dat touw ertussen want juist in deze jaren dertig blijkt de Emmons gletsjer plotseling in hoog tempo terug te wijken. Noem het de trend van de kleine ijstijd.
Het gevolg van dat wijken en glijden? In 1963 stort de Little Tahoma, één van de pieken, naar beneden en zorgt voor enorm veel rotspuin op de gletsjerhellingen. Het ijs eronder begint onregelmatig te smelten, waardoor het gehele uitzicht verandert. Geen mooi gedrapeerde sneeuw- en ijslakens meer in het fotokader, althans niet ter plekke op deze oogstrelende wijze.
Samengevat: nooit meer deze foto. Fijn dat onze fotograaf toch nog gezond en wel beneden zijn rolletje weg heeft kunnen brengen.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.