Piepende remmen, een doffe klap. Geen glasgerinkel, wel een rauwe pijnkreet. Niets van dit al beleefde de politiefotograaf ter plaatse – en juist daarom staat zijn collega met terugwerkende kracht paraat.
Naast de put staan twee gepoetste laarzen, twee benen in een echte rijbroek… vol twijfel leidt de rechercheur het stalen ros terug naar de dader. Ging het zo? De ongedeukte bumper grijpt onschuldig langs de verwrongen bagagedrager, een gladde motorkap weerspiegelt feilloos de grauwbewolkte hemel.
In het driemanschap fiets, agent, auto heeft niemand het gedaan. De agent niet, hij spoort slechts op. De auto niet, die is bestoft doch ongeschonden. Ook de fiets treft geen blaam, die kwam van rechts. Dat zie je zo.
Vanwaar dan die foto? Educatie? Het dienstpistool is allang weer opgeborgen, de fotograaf schiet geen enkel bewijs. Zelden was een fotograaf zo overbodig… hoewel, de compositie is best aardig geworden. Nee, de pure kracht van dit politiebeeld ligt op het terrein der verstilling: dat wat niet gebeurt speelt zich af in het hoofd van de kijker. Fotokracht.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.