Een voorbeeld voor Daniel Koning, voor Don McCullin en vele anderen, maar ook al weer bijna vergeten: de Britse fotograaf Bill Brandt (1904-1983). Het Londense museum Victoria & Albert laat tot en met 25 juli een groot overzicht zien van Brandts werk.
Hij studeerde onder meer bij Man Ray. Zijn werk leverde vele klassiekers op in landschappen, reportages, surrealistisch werk, naakten en portretten.
De kunstredactie van The Independent vroeg onlangs aan David Bailey (die van swinging Londen in de sixties, model voor de hoofdrol in Antonioni’s speelfilm Blow Up) waarom hij Brandt bewondert: ‘Ik denk dat zijn foto’s teveel melancholie in zich hebben voor veel mensen van nu. Ze zetten je aan het denken’, aldus Bailey. ‘Aan het eind van zijn leven werd hij genegeerd, denk ik, omdat men de grand photographs niet meer wilde hebben – obsessie met beroemdheden en snelle voldoening kregen de overhand. Zijn foto’s waren bijna te goed. Maar het lijkt dat mensen twintig jaar na hun dood worden herontdekt – vooral hier. Waarom? De Engelsen houden van je als je dood bent, ook al waren ze niet kapot van je toen je nog leefde.’
V&A maakte een speciale Bill Brandt website, die helaas tergend langzaam is (althans was toen PhotoQ er op bezoek ging).