Robin de Puy heeft The Photo Academy Award 2009 gewonnen. De Puy studeerde afgelopen mei af aan de Fotoacademie. De jury was onder de indruk van het doorzettingsvermogen en het niveau van de 23-jarige fotografe. Volgens het juryrapport cijfert ze zichzelf weg en is ze onmerkbaar aanwezig in de keuze van haar onderwerp en in haar aanpak. Juist deze onzichtbaarheid maakt haar tot een uitstekende fotograaf.
Het persbericht:
In de overall competitie waren er eervolle vermeldingen voor Helena van den Enden, Fotoacademie (2e plaats) en Pim Leenen, HKU (3e plaats). Naast de hoofdprijs voor overall winnares Robin de Puy heeft de jury nog tien categorieprijzen toegekend.
Sinds 2003, nu voor het zevende jaar, organiseert de Fotoacademie The Photo Academy Award, een internationale fotocompetitie voor laatstejaars studenten en maximaal één jaar afgestudeerde fotografen van alle Nederlandse en Vlaamse academies. De prijzen van The Photo Academy Award bestaan uit exposities, opdrachten en publicaties van toonaangevende organisaties in het werkveld en bieden de jonge fotografen een grote sprong voorwaarts in hun carrière. Dit jaar waren er maar liefst 175 deelnemers die in totaal 2113 fotos inzonden.
Op vrijdag 11 september jl. presenteerde juryvoorzitter Hans Aarsman de feestelijke uitreiking van The Photo Academy Award 2009 in het Fotomuseum in Den Haag. De bijbehorende expositie, die nog tot 20 september te zien is, werd door winnares Robin de Puy geopend.
Robin de Puy ontving de hoofdprijs van € 5000,-, beschikbaar gesteld door de HEMA. Uit het juryrapport van voorzitter Hans Aarsman: De beste fotografen zie je niet. Je ziet wat ze laten zien, meer niet. Onmerkbaar zijn ze aanwezig. In de keuze van het onderwerp en in de aanpak. Een raadselachtige combinatie van wegcijfering en doorzettingsvermogen is daarvoor nodig. Robin de Puy heeft dat niveau op haar 23ste bereikt met haar portretten van jonge hoertjes. Ergens ver weg in een ander land, denk je op het eerste gezicht. Maar ze zijn stuk voor stuk in Nederland gefotografeerd. Zij heeft de dames niet in een mooie jurk, maar juist in hun dagelijkse kleding gefotografeerd. Het is alsof je een deur hebt opengedaan en daar staan ze. Ze kijken jou aan, niet de fotograaf.
Eervolle vermeldingen:
Helena van den Enden (2e plaats overall)
De serie The Black Box van Helena van den Enden fascineerde de juryleden. Juryvoorzitter Hans Aarsman omschreef het als volgt: Als de zon opkomt en de eerste stralen vallen op het aardoppervlak, wanneer komt dan het moment dat een mens iets kan zien? En wat ziet hij dan? Het werk van Helena geeft antwoord op die vragen. Een serie louter mooie fotos denk je, maar het is research naar het zichtbare.
Pim Leenen (3e plaats overall)
Zestien beelden die ogenschijnlijk geen serie vormen leverden Pim Leenen een eervolle vermelding op. Hans Aarsman:Wat scherven in een studio, de hemel weerspiegeld in een wad, een opengewerkte contactdoos, een kop en schotel, een dot sneeuw, wat hebben die met elkaar gemeen? Niets? Toch wel, in het werk van Pim Leenen wel. Hoe hij het doet is moeilijk te zeggen, misschien heeft het te maken met de tinten die hij gebruikt.
Categorie winnaars:
Kirsten Wilmink
Het ingezonden werk van de Duitse Kirsten Wilmink viel bij veel juryleden in de smaak. De serie waarin zij vooroordelen en clichés over Duitsers op een zeer overdreven manier de revue liet passeren werd in totaal zeven keer genomineerd. Kirsten wist twee nominaties te verzilveren. Voor FRAME Magazine won zij een opdracht en in de P|f een plaatsing. Niet alleen voor haar zeer mooie bewerking, aldus chef redacteur Merel Kokhuis van FRAME Magazine, maar ook vanwege het feit dat het een sterke en humoristische serie betrof, met oog voor detail. Volgens Edie Peters van P|f Professionele fotografie slaagde Kirsten erin om tijdens het stevig digitaal bewerken van haar beelden niet uit te glijden. Ze maakt sterke beelden die iets te vertellen hebben, met een ironische tot inktzwart sarcastische toon.
Xiao Xiao Xu
Xiao Xiao Xu ontving vier nominaties en wist beslag te leggen op twee prijzen. Met haar serie over haar geboortedorp Wenzhou in China won zij een expositie in FotoMuseum Provicie Antwerpen en een opdracht voor reclamebureau Duval Guillaume. Inge Henneman van het FotoMuseum was onder de indruk van haar klassieke, esthetische werk, met veel aandacht voor kleur en licht en noemde het een poëtische serie. Ingrid Deuss: ik ben zeer onder de indruk van de beelden die ze maakt. Cadrage, licht, onderwerpen. Ze slaagt erin een beeld te maken dat de aandacht trekt op een zeer simpele manier.
Bieke Depoorter
De overtuigende manier waarop Bieke Depoorter het documentair genre onderzocht leverde haar een portfolio publicatie op in Gup Magazine. Bieke reisde met de Trans Siberië Express door Rusland en fotografeerde vergeten dorpen. Volgens Jochem Rijlaarsdam, jurylid namens Gup, zijn het bekeken composities op de vierkante meter. Hij noemt Bieke een voyeur, maar zo dichtbij en vraagt zich in zijn juryverslag openlijk af of de Russen wel wisten dat ze er was.
Ernst Coppejans
Theo Audenaerd van Volkskrant Magazine koos voor de serie Pretty Masculine van Ernst Coppejans. Het is een serie die gaat over tegenstellingen, ruw versus gepolijst, mannelijk versus vrouwelijk, hard versus zacht.De mannenportretten vielen op vanwege het contrast tussen de sterk bewerkte gezichten en het door Ernst onbewerkte bovenlijf. Het roept vragen op en maakt het interessant. Ernst won met zijn inzending een opdracht en/of plaatsing in Volkskrant Magazine.
Masha Osipova
Masha Osipova maakte een poëtisch gedicht in beelden over haar afscheid van Rusland, het land uit haar jeugdherinneringen. Ze won hiermee een expositie in de Melkweg Galerie. Over het werk van Masha zei Suzanne Dechert, curator van de Melkweg Galerie: Het letterlijk afscheid, geïllustreerd door de dood van een oude tante, in beeld gebracht lijkt ze bijna op een fossiele steen, symbolisch voor het oude Rusland, is het weemoedige einde van Mashas laatste zoektocht naar haar roots.
Hanneke van Leeuwen
Caroline Brugman van Elle Magazine koos voor het werk van Hanneke van Leeuwen. Hanneke creëerde volgens Caroline prachtige stilistische portretten van vrouwen in verschillende leeftijden en wint met haar serie een opdracht en/of plaatsing in Elle. De portretten zijn poëtisch maar niet zweverig. De vrouwen stralen kracht en kwetsbaarheid uit. Complimenten ontving de fotografe ook voor de styling, make-up en haar. Deze voegen iets toe, maar zijn niet overheersend of geforceerd.
Pavel Prokopchik
De absurditeit, de humor en het oog voor detail in de tiendelige serie van Pavel Prokopchik, werd door Sofie Stevens van De Standaard beloond met een opdracht of plaatsing in het Vlaamse dagblad. Zijn Theater van het Absturde’ reflecteert hedendaags Rusland en in het bijzonder de absurditeiten van het leven in dit land. "Het Russische leven gefotografeerd, maar altijd met een knipoog en een interessante compositie aldus Sofie.
Ilse Wagemakers
Bram Holzapfel van reclamebureau lets be frank, miste de levensvreugde in de inzendingen in deze editie van de Photo Academy Award. Daar waar de meeste fotografen de schoonheid zagen in het sombere, kille of bizarre onderwerpen, straalde de portretfotografie van Ilse Wagemakers juist eenvoud en positiviteit uit. Met deze ongekunstelde, eerlijke serie zonder effectbejag won Ilse een opdracht voor het reclamebureau. De techniek zelf is volgens Bram niet per se origineel, maar juist dermate onopdringerig dat de subjecten alle aandacht vragen en de toeschouwer rechtstreeks aanspreken
Download het gehele juryrapport (8 pagina’s pdf)