Leuk hoor, zo’n amateurkiek. Maar wat een onrust…
Ja, de baby ligt behoorlijk braaf stil. Gelukkig maar. Want verder is alles scheef: het kader, de snijrand… en erger: het kussen op tafel. En dan ook nog: de zuigeling zelf.
Één trappel, één woordje en het kindje glijdt weg naar een peilloze diepte. Zo’n foto is toch niet om naar te kíjken? Dat hou je als toeschouwer niet vol, vooral niet omdat het scheve geheel een amateurfotograaf doet vermoeden. Zo iemand die prutst aan het diafragma, achter een statief dat in een spagaat wil. Wolken die bijna voor de zon drijven – of er achter vandaan. Zweet op het voorhoofd, concentratie op alles… behalve de zuigeling.
Binnenkort bereikt de baby de pensioengerechtigde lijftijd. Hopen we. Want in de pikzwarte deuropening valt ook al geen redder te ontwaren. Misschien dat de foto bijsnijden nog helpt.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.