Een opgetogen gevoel bij het zien van deze plaat. Alsof we zelf, twee turven hoog, met kloppend hart deze kamer binnenwaggelen.
Burgers van Nederland: alleen wij weten direct wat we zien. De rest van Europa herkent deze scène niet en dus zijn we fijn even onder elkaar. Nee, dit is geen stofzuigsessie waarvoor de vloer moest worden vrijgemaakt, zodat de poppenwagen op de stoep bij de open haard is beland. In plaats van een loeiend elektrisch schoonmaakapparaat verbeelden wij Hollanders ons liever gebons en hoefgetrappel in het rookkanaal.
Richt nu de blik intenser op de foto en bespeur- naast oplopende spanning en verwachting- ergens achter het camerastandpunt die lichte windvlaag, het aerodynamisch nabeeld van rood fluweel. Juist deze onzichtbare tochtvlaag is de wortel van onze latere, hooggespannen levensverwachtingen, maar ook van vrees en toekomstige teleurstellingen. Hij slaat ons nooit over. Is hij hier? Alweer vertrokken.
De fotograaf zakt nog wat dieper door de knieën in een laatste poging om op twee turven ooghoogte dit metaforische beeld van hoop en verwachting als steun voor later vast te leggen. In het verstilde flitslicht verschijnt een door vlees en bloed verlaten schoen. Met de veters los voor even afgedwaald van het toekomstpad.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.