Ellen Susan portretteert in haar woonplaats Savannah (V.S.) soldaten van de nabijgelegen kazerne en luchtmachtbasis. Ze zag dagelijks militairen op straat en in de supermarkt, hoorde dat sommigen van hen al drie keer dienst hadden gedaan in Irak en raakte geïntrigeerd.
Zij werkt met natte collodionplaten, een techniek die gangbaar was tijdens de Amerikaanse burgeroorlog, in de jaren zestig van de negentiende eeuw.
Susan houdt van het zeer arbeidsintensieve proces omdat een korrelloze scherpte oplevert. De lange belichtingstijd, van 5 tot 30 seconden, vergt concentratie van het model. Het geeft de beelden extra intensiteit volgens Susan. Ze werkt nog volop aan deze serie en zoekt soldaten die bereid zijn drie uur te poseren en een halve minuut stil kunnen zitten. Op termijn staat een expositie in New Orleans op het programma en mogelijk een boekpublicatie.
De beelden vertonen overeenkomsten met de portretten die Martin Roemers met de camera van een straatfotograaf van Nederlandse militairen in Kaboel maakte. Hij ontving er de eerste prijs voor in de categorie Series Buitenlands Nieuws van de Zilveren Camera 2002.
Wanneer je de beelden echter vergelijkt – wat niet altijd meevalt met plaatjes op het internet – meen ik toch een belangrijk verschil te zien. Susan lijkt ernaar te streven haar soldaten zo menselijk mogelijk af te beelden (hetgeen nog versterkt wordt door de zelfgeschreven teksten van de soldaten die zij naast de foto’s afdrukt), terwijl Roemers in zijn beelden meer de hardheid van hun vak laat zien.
De soldatenportretten van Ellen Susan: www.soldierportraits.com
De Kaboel-serie van Martin Roemers: www.martinroemers.com