“Het gaat toch zo goed?” vragen mensen verbaasd als Denise van de Ketterij kenbaar maakt te stoppen met de fotostudio. Waar de meeste fotografen stoppen omdat ze niet meer rond kunnen komen, beëindigt Van de Ketterij haar studio wegens succes. “Ik stop omdat het ik het werk zo leuk vind,” zegt ze terwijl ze kinderkleding strijkt voor een fotosessie. Per 1 januari 2015 sluiten de deuren.
Van de Ketterij is een bekende fotograaf in de omgeving van Alblasserdam en heeft een behoorlijk studio met een oppervlak van 130 vierkante meter. Tien jaar geleden is ze voor zichzelf begonnen nadat ze vijf jaar bij een fotograaf heeft gewerkt. “We zien wel, dacht ik toen ik voor mezelf begon met een huiskamerstudio,” zegt Van de Ketterij. De zaken lopen gelijk erg goed en de afgelopen drie jaar maakt ze werkweken van minimaal 65 uur.
– Stop je daarom? Je kunt toch ook minder aannemen?
“Ik kreeg teveel werk om het bij te houden. Bovendien is de markt veranderd. Waar je als fotograaf voorheen de kenner was, lijkt het soms wel of iedereen de Fotovakschool heeft gedaan. Iedereen bemoeit zich met de foto’s. Althans dat gevoel krijg ik steeds vaker.”
– Je moet je teveel verdedigen?
“Het komt gelukkig nog niet heel vaak voor, het is een enkeling die zich er echt mee bemoeit. Weet je, tijdens de fotosessie is het allemaal leuk en als ze voor het eerst de foto’s zien zijn ze enthousiast. Maar daarna komen ze toch weer met allerlei argumenten waarom ze toch niet tevreden zijn. Dan heb ik een leuk stel ondeugende kinderen zo op de foto gezet, maar willen ze uiteindelijk toch liever dat ze als modepoppen worden gefotografeerd. Terwijl dat ondeugende juist bij ze past. Mensen denken dat je als fotograaf kunt toveren. Ik denk dat meer fotografen die frustratie hebben. Klanten willen niet meer dat de flaporen op de foto te zien zijn, terwijl ze dat juist zo mooi maakt.”
– Het werk is minder leuk geworden.
“Nee, ik stop juist omdat ik nog zoveel plezier beleef aan het fotograferen. Nu nog wel, maar als ik nog vijf jaar doorga word ik misschien wel negatiever. Dat wil ik niet. Ik kan beter stoppen op het hoogtepunt. Daarbij zit ik nog niet in de schulden met de studio. Het is een misvatting bij veel klanten. Die denken dat je met zo’n grote studio financieel wel binnen bent en vinden je dan al snel te duur. Maar ik moet echt hard werken voor de centen, een studio vergt hoge investeringen. Nu gaat het allemaal nog goed en is het leuk, dus nu is het goede tijd om te stoppen. In ieder geval met de studio.”
– Wat ga je hierna doen?
“Ik heb een aantal grote zakelijke opdrachtgevers en daar blijf ik voor fotograferen. Daarnaast ga ik maart beginnen met een nieuw bedrijf om fotografen te ondersteunen als ze het te druk hebben. Dan kan ik bijvoorbeeld voor hun de trouwalbums maken of een dubbelboeking overnemen. Ook wil ik de fotografen helpen hoe ze bijvoorbeeld om kunnen gaan met kinderen met gedragsproblemen tijdens een fotosessie. Zie het als een soort back-up systeem.”
– Je neemt zelf alleen geen opdrachten meer aan van particulieren?
“Precies. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan, zowel in de studio als daarbuiten. Bruidsfotografie is nog steeds heel erg leuk. Ik heb hele leuke reportages gemaakt, ik ben naar Italië en Frankrijk geweest voor een reportage. Dat is geweldig, maar het is tijd om het stokje door te geven aan een andere generatie.”
– Je hebt in de publieksfotografie geen specialisme gehad, je fotografeert alles van trouwreportage tot schoolfoto’s. Ga je je voor de zakelijke markt wel specialiseren?
“Nee, ik blijf bewust heel breed. Dat spreekt mij ook aan. Ik houd van het contrast. Zo werk ik nu aan de fotografie voor een kinderkledinglijn en heb ik over een paar dagen allemaal springende kinderen voor de camera. Even later fotografeer ik voor ING bij de scheepsbouw lassers. Dat is net zo leuk.”
– Hoeveel uur denk je te gaan werken, of wordt het weer zoveel als nu?
“Het zijn juist de particuliere opdrachten die de tijdsdruk geven, dus ik ga minder uren maken. Ik gok dat ik zo’n 25 tot 35 uur in de week gemiddeld aan zakelijke opdrachten heb. Daar komen nog de uren bij die als ondersteuning van andere fotografen. Ik heb nog geen idee hoeveel tijd dat gaat kosten. Het zal zeker in het begin niet zoveel zijn. Fotografen zijn toch eigenwijze mensen die niet graag iets uitbesteden.”
– Je gaat tijd overhouden!
“Die tijd wil ik besteden om weer de kunstrichting op te pakken. Dat is de reden dat ik ben begonnen met fotograferen. Ik ben de afgelopen jaren te druk bezig geweest met mijn bedrijf om eigen werk te maken en dat vind ik jammer. Ik wil mijn fotografie meer terugdraaien naar de liefhebberij en niet alleen maar werk.”
– Als ik op Facebook kijk is je besluit vrij plotseling genomen, een maand geleden zeg je nog dat je weer trouwerijen gaat inplannen voor 2015. Wanneer heb je besloten te stoppen?
“Driekwart jaar geleden begon het bij mij al te modderen. Ik wilde wat anders, maar wist nog niet hoe en wat. In september, vlak na de oproep op Facebook, heb ik de knoop doorgehakt.”
– Een last die van je schouders valt?
“Nee, dat niet zozeer. Want het is een lastig besluit geweest. Ik houd van mijn werk en mijn opdrachten, maar kan het vele werk gewoon niet meer aan. Het is gewoon tijd om verder te gaan. Wat ik echter niet zal missen is het financiële deel van de studio. En op zich is het niet zo erg dat ik minder een een BA-er wordt, zoals mijn jongste dochter het altijd noemt, een bekende Alblasserdammer. Zij was overigens boos dat ik stop met de studio, ze zou het overnemen. Nu snapt ze het wel. Mijn echtgenoot is het wel met me eens, hij heeft weer een vrouw terug. Wat blijft is een herinnering aan de studio en mijn klanten die helemaal goed is.”