Er is een nieuw blad uit dat een podium biedt aan journalistieke fotografie. Om met uitgever Maarten Schilt te spreken: ‘We vullen het gat dat kranten en tijdschriften laten vallen.’ Daarmee doelt hij op de indrukwekkende reportages die fotografen soms maken en waarvoor in de bladen geen ruimte meer is. Zonde. Om die reden geeft Mets & Schilt nu het onregelmatig verschijnende The Issue uit. Een blad dat helemaal wordt gevuld met fotografie over één onderwerp.
Het eerste nummer is half maart 2006 gepresenteerd in galerie Noorderlicht in Groningen, een organisatie die een sterke naam heeft opgebouwd op het gebied van serieuze fotojournalistiek en documentaire fotografie. De foto’s in het nummer, van Magnum-fotografen Thomas Dworzak en Paolo Pellegrin en Vu-fotografen Stanley Greene en Kadir van Lohuizen, zijn tentoongesteld in de galerie.
Het onderwerp van de eerste Issue is Katrina, die natuurramp die rond New Orleans duidelijk maakte hoe onrechtvaardig de Amerikaanse samenleving in elkaar steekt. De merendeels zwarte bewoners waren al arm en zitten nu helemaal aan de grond. Politici als president Bush schitteren door desinteresse. Een groot gebrek aan menselijke waardigheid, aldus de vaststelling van John Lee Anderson in de enige tekstbijdrage in het blad.
De vier fotografen hebben zich het afgelopen decennium bewezen: ze zijn in staat aangrijpende foto’s te maken, ze rusten niet op hun lauweren maar ontwikkelen hun beeldtaal, ze horen tot degenen die echte foto-essays kunnen maken: in enkele tientallen foto’s een onderwerp visueel en verhalend analyseren.
We zien veel landschappen in The Issue #1, dramatisch alsof er zojuist een oorlog heeft gewoed. In de samenstelling van het geheel, vormgeving en fotoredactie zijn gedaan door Teun van der Heijden, hebben die landschappen een grotere inbreng in het verhaal dan de foto’s met mensen. Dat is een beetje jammer, omdat juist het menselijke verhaal, ook nu nog, een aanvulling had kunnen zijn op wat we al weten. De foto’s zijn vaak overweldigend, zeker, maar er zijn weinig aanknopingspunten voor de lezer die zoekt naar identificatie met de slachtoffers.
De vraag is waarom dit blad nu verschijnt, een jaar na de ramp. En wat het toevoegt aan wat we al weten en gezien hebben. De makers hebben alleen maar goede bedoelingen, dat staat vast. Maar het antwoord op die vragen moet toch wat aarzelend volgen. The Issue #1 is een voorbeeld van de nieuwe weg die fotografen kunnen inslaan: zelf een medium beginnen en je verhaal vertellen. En in die voorbeeldfunctie is het blad geslaagd.
Uit eigen ervaring weet ik dat het moeilijk is, maar je moet er wel naar streven: een fotoproductie maken die ertoe leidt dat meer mensen begrijpen hoe een belangrijk stukje van de werkelijkheid in elkaar steekt. Niet alleen degenen die al weten hoe erg het is. Dat neigt naar preken voor eigen parochie. Dat is ook nodig, zoals Susan Sontag in Regarding The Pain Of Others stelde. Maar streven naar een stapje verder zou mij liever zijn.
Edie Peters
The Isssue #1
Katrina – An Unnatural Disaster
met foto’s van Stanley Greene, Paolo Pellegrin, Thomas Dworzak en Kadir van Lohuizen
en een tekst van Jon Lee Anderson
ISBN 90-5330-505-X
winkelprijs 15,00 euro
The Issue zal internationaal verschijnen op onregelmatige tijden
• Meer informatie, ook over de tentoonstelling: Noorderlicht
Maarten Schilt is teleurgesteld over bovenstaande recensie. Lees hieronder zijn reactie.
Ook reageren? Mail PhotoQ
Beste Edie,
je recensie van ons prachtblad Katrina verbaast mij enigszins. Je hebt uiteraard alle vrijheid te vinden wat je wilt, maar onjuistheden zijn onjuistheden en als je dingen niet begrijpt is het toch een journalistieke gewoonte om ernaar te vragen.
Van de 106 foto’s in het magazine (incl. de omslagfoto’s) zijn er welgeteld 60 met mensen erop: slachtoffers, hulpverleners, combines daarvan, enfin: alles wat jij graag wilt zien als ik je goed begrijp. Dat is dus ruim meer dan de helft van de foto’s, om precies te zijn 57% ervan. Dat er weinig mensen in het magazine staan en er geen goed beeld gegeven wordt van de situatie waarin die mensen verkeerden en verkeren is dan ook een onjuiste constatering.
Bovendien vraag je je af waarom het magazine een jaar na de ramp moet verschijnen. Die ramp is geen jaar geleden doch 8 maanden. Bovendien hebben wij en de fotografen gezamenlijk na hun eerste reis besloten dat teruggaan noodzakelijk was om een goed beeld te kunnen schetsen van hoe het er nú voorstaat, juist ook met die mensen over wie jij het hebt. Er is toen gekozen voor de kerstperiode, bij uitstek de tijd van overconsumptie, zeker ook in de VS. De beelden van die tweede reis zijn dan ook des te schrijnender. De fotografen zijn in de loop van januari teruggekeerd. Binnen 6 weken is het blad vervolgens gemaakt. Let wel: incl. zeer zorgvuldige editing van honderden en honderden foto’s, discussies tussen alle betrokkenen, proevenverkeer over de hele wereld en drukken bij een topdrukker van fotoboeken. Mij dunkt een record.
Bovendien zijn er onderhandelingen gevoerd met buitenlandse uitgevers om het magazine te coproduceren. Omdat die mij te lang duurden, en het de bedoeling was om het magazine niet té lang na de ramp uit te brengen juist om het geen ‘year after’-ding te laten worden, hebben wij ervoor gekozen eenzijdig door te zetten en later te zien of anderen zich alsnog bij het initiatief aansluiten. Onderhandelingen daarover lopen nog met diverse landen. Het zou me niet verbazen als die alsnog goed zullen uitpakken, al weet je dat maar nooit.
Ik vind je recensie dan ook onterecht van toon. Dat verbaast me zoals gezegd, zeker van jou, met veel verstand van fotografie. En dat vind ik heel jammer zoals je zult begrijpen. Ik had verwacht juist van jou meer steun te krijgen voor dit voor de journalistieke fotografie toch zo belangrijke initiatief.
Maarten Schilt, uitgever The Issue
Beste Edie, Beste Maarten,
Edie stelt de vraag waarom nu een blad over fotojournalistiek, beter gezegd een ‘beeldtijdschrift’ (sorry voor dit lelijke woord!) gemaakt zou moeten worden door fotojournalisten en waaarom nu het onderwerp ‘Katrina’. Naar mijn mening zijn dit irrelevante vragen! Je vraagt ook niet waarom NRC op een bepaalde datum ‘Next’ lanceert of waarom het Volkskrant Magazine aandacht besteed aan trouwerijen die geen ‘ja-woord’ maar een ‘nee’ opleveren. Een uitgever besluit een blad uit te geven, een redactie kiest een onderwerp.
De vraag die wel relevant is betreft de inhoud! Wordt er een goed vormgegeven en inhoudelijk interessant blad op de markt gebracht?
Edie stelt dat je …”een fotoproductie (moet) maken die ertoe leidt dat meer mensen begrijpen hoe een belangrijk stukje van de werkelijkheid in elkaar steekt”.
Goede reportage/ journalistieke fotografie – en de deelnemende fotografen staan daar garant voor – maken het gefotografeerde onderwerp vanuit een duidelijk standpunt (letterlijk en figuurlijk) toegankelijk voor de ‘onschuldige/ niet wetende’ kijker en verschaffen hiermee de mogelijkheid aan de kijker om zich een eigen mening te vormen over het onderwerp. Zo staat het in de boekjes en zo hoort het ook! De makers en de uitgever van The Issue hebben aan deze voorwaarde voldaan. Dus … denk ik dat het geen preken voor eigen parochie is!
Maarten schrijft dat hij verbaast is dat Edie zijn …”voor de journalistieke fotografie zo belangrijke initiatief” niet van harte ondersteunt. Maarten, het feit dat er een blad op de markt komt met interessante journalistieke fotografie betekent niet dat mensen zoals Edie of belangstellende fotografen zoals ik alle kritiek moeten inslikken en alleen maar mogen of moeten juichen omdat jij een prachtig blad hebt gemaakt! De kritiek van Edie is eigenlijk geen kritiek en snijdt daarom ook niet zoveel hout. Hij hoeft echter niet bij elk initiatief te juichen. Er zijn al genoeg publicaties in Nederland die alles wat er op fotografisch gebied gebeurd altijd goed, interessant en belangwekkend vinden. Ik wens je in ieder geval veel succes met het blad, al zou ik wel een andere, meer aansprekende naam verzinnen.
Met vriendelijke en collegiale groet,
Jan Everhard