Fotografie is een handige kunstvorm om het begrip tijd eens wat aanschouwelijker te maken. Want wat zien we als we naar deze opname kijken?
Een touwtje en twee heren, vaders misschien maar het kan ook zijn dat één van de twee de fotograaf zelf is. In dat geval staat de zelfontspanner aan en is de fotovakman stand by om de boel op te vangen zodra de belichtingstijd is verstreken. En die was kort: iedereen is haarscherp vastgelegd, terwijl de scène wellicht om gebibber vraagt.
Van de arm links in beeld weten we bijvoorbeeld dat het uithoudingsvermogen in de tijd beperkt is, zo’n ongemakkelijke houding houdt zelfs geen vader langer dan een paar minuten vol. Dat weet iedere kijker, daarvoor hoeft die arm heus niet onscherp trillend in beeld te zijn. Foto’s halen de werkelijkheid altijd in, waardoor we dingen zien gebeuren die er helemaal niet op staan. Dat is het mooie van zo’n afdruk.
Qua tijd is het duidelijk dat het voor de fotograaf rechts een kwestie van seconden zal zijn, dat is hij zich volledig bewust, daarom lacht hij zo ontspannen. Als professional heeft hij de situatie geheel onder controle. En nu maar afwachten… Misschien kan hij in die tijd nog een extra opname maken en dan liefst met een andere flitsstand want die slagschaduw is zo lelijk genadeloos. En de fotografie kent – als het goed is – toch geen haast?
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.