Een gekarteld kiekje, waarschijnlijk zonder grote culturele waarde, maar toch… achterop staat in een nerveus handschrift 31 december genoteerd. Maar was het gezellig?
Aan het interieur zal het niet liggen. De beeldbuis is in beweging, het geborduurde schellenkoord hangt er fris gewassen, netjes gestreken bij en de plaatsing van het ophangsysteem rondom de lichtschakelaar verraadt ruimtegebrek of wel: dat de muren in de rest van de huiskamer al boordevol atmosfeerondersteunende attributen hangen. Bolknak erbij. Knus.
Als er nu achterop de foto geen 31 december had gestaan, waren we toch dicht in die buurt uitgekomen. Niet alleen vanwege de ietwat kalende kersttak boven het schilderij, maar vooral ook: vanwege de twee kalenders die over elkaar heen op het spijkertje hangen. Dan is het onvermijdelijk dat er op het kleedje bovenop de tv, net buiten beeld, een schaal prijkt. Er is nog slechts één bepoederde bol te zien. Hoe laat is het eigenlijk?
En vanwaar dat wijzen? Uiterst rechts kleeft nog net een fragment van een irritant, betweterig, bemoeizuchtig gezichtsprofiel aan de kaderrand, behorend bij die priemende vinger. En meneer laat zich heus niet zomaar wat zeggen, 31 december – of niet. Bah, wat ’n avond. Op een zorgvuldig afgedrukte, speciaal nog geglansde, rasechte vuilnisfoto.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.