Verdwaald tussen Utrecht en Berlijn

Zone 030 is een aardig boekje over de bewoners van ’t Goylaan in Utrecht en de Utrechter Straße in Berlijn. Nette interviews, keurige foto’s. Maar de aanleiding tot dit boek en daarmee de noodzakelijkheid ontgaat mij.
‘De stichting Vrede van Utrecht herdenkt in 2013 met een internationaal cultureel programma het verdrag uit 1713’ schrijft de intendant in het tweede voorwoord. Burgemeester Wolfson van Utrecht stelt in het eerste voorwoord vast dat er verrassend veel overeenkomsten zijn tussen Utrecht en Berlijn. Niet alleen gebruiken beide steden hetzelfde netnummer, maar ook de achternamen van de burgemeesters beginnen allebei met ‘Wo’. Volgen nog wat algemeenheden over stadsontwikkeling en dynamiek die volgens mij op enige tientallen steden in Duitsland en Nederland van toepassing zijn.

Het vage doel van het project weerhield de fotografen Rogier Alleblas en Sahar Roumiz niet en zij spraken en portretteerden in de Utrechter Straße: de Palestijnse vluchteling Ahmed Ayoub; lerares Gitta Broman die 10 jaar voor Die Wende in Oost-Berlijn werd geboren; de gepensioneerde cafebezoeker Heinz; Petra Falk; Kunalingam Mahalingam met zijn gezin, die 23 jaar geleden als vluchteling uit Sri Lanka in Berlijn aankwam; barman Dirk Gröning; Kosta, kok en eigenaar van het Griekse restaurant Taverna Hellas; de rapcrew Utrechter Boys; de in Berlijn geboren Familie Kayi; pensionado Bernd Schumacher; Karim en Katja bij hun winkel voor ‘van alles en nog wat’; Bayram, vader en meubelhandelaar; Elgar Kahraman, eigenaar van een vereniging, ‘zeg maar het Turkse begrip voor café’ en Jiorgos, medewerker van het Griekse restaurant Taverna Hellas.

Op en rond ’t Goylaan ontmoetten Roumiz en Alleblas student en voormalig kindsoldaat Eduardo Avaro Castelo; Vincent die blind is, een huis kocht en daar voorlopig samenleeft met zijn broer Ruben; Dominee Hans Koops en imam Jalil Sayfaoui; voormalig brugwachter Roelof Kuiper; Ali Twati, verkoper Straatnieuws en hardloper; Amar La Kandoussi, eigenaar van de bakkerij en het eetcafé; Yuksel Motorucu-Hancer, maatschappelijk werkster; Rob Schrijvers, de eigenaar van bloemenhuis Orchidee; buurtvader Mohamed El Morabet; Walter Kamps, al zestig jaar buurtbewoner; Henk Willemse, actieve pensionado; Berri en Patricia van Manen, coördinator en voorzitter rolstoelhockey; voorzitter van de oranjevereniging Herman Aarsman en Rita Soeter-Van Maurik die actief Polen ondersteunt.

Opnamen van tafels, schotelantennes en zwerfvuil dragen bij aan de sfeer van dit boek. Maar als gezegd, ook na het lezen van alle verhalen en het bekijken van alle foto’s ontgaat mij de bedoeling van deze uitgave. Alleblas maakte een soortgelijke publicatie, maar dan over zijn eigen straat. Kijk, zoiets kan ik begrijpen. Dit boekje is voor mij vooral een merkwaardig arteficieel relatiegeschenk van een ambtelijke organisatie met onduidelijke doelstellingen.

Zone 030
fotografie en interviews: Rogier Alleblas en Sahar Roumiz
gebonden: 24,5 bij 21,5 cm, ongeveer 100 pagina’s, 150 foto’s in full color
uitgever: stichting Vrede van Utrecht (http://vredevanutrecht.com/portal/)
prijs: onbekend

een kijkje in het boek: www.happymess.nl/zone030